Tablica osiągnięć

Świąteczny obraz Święty Mikołaj był tego dnia bardzo zajęty, ale i bardzo zadowolony. Udało mu się dostarczyć już prezenty do większości domów w miasteczku, pozostał jeden — stara rudera, która swego czasu była piękną rezydencją. Według mikołajowej listy mieszkał w niej ekscentryczny malarz. Sam Święty nie wiedział, jaki prezent przygotowały dla niego jego elfy, jednak domyślał się, iż będą to nowe farby bądź coś równie artystycznego. Popędził renifery i po kilku chwilach parkował już sanie na rozpadającym się dachu. Przy pomocy magicznego pyłu przeleciał przez komin, trzymając w dłoniach drewniane, proste pudełko bez dekoracji, za którego wygląd zamierzał w niedalekiej przyszłości zbesztać elfy. Bez pośpiechu rozejrzał się po pokoju i… Zamarł. Wnętrze wyglądało tak, jakby ktoś udekorował dom na Halloween, nie Boże Narodzenie. Wszędzie walały się zniszczone meble, powyrywane kartki (na niektórych dostrzec można było podobiznę szczurów) i przegniłe owoce. Pachniało pleśnią, zaś drewniana podłoga skrzypiała pod stopami, zdradzając położenie nie tylko Mikołaja, ale także kogoś, kto przebywał na piętrze i nieustannie mamrotał do siebie jakieś niezrozumiałe słowa. Święty odsunął się od kominka i ruszył ostrożnie w stronę pierwszych drzwi, które napotkał. Czym szybciej zostawi prezent i się stąd wyniesie, tym lepiej. Pokój okazał się zaciemniony. Mikołaj wymacał na ścianie włącznik światła i kliknął… A następnie krzyknął ze zgrozą. Zniszczona pracowania była pokryta setkami… Nie, tysiącami bazgrołów. Napisów szaleńca, które tylko szaleniec mógł odczytać. Święty postąpił krok naprzód i upadł, gdy natrafił stopą na pułapkę na myszy. Drewniane pudełko, które trzymał w dłoniach uderzyło o podłogę i roztrzaskało się. Wysunął się z niego dziwny materiał. Po kilku sekundach Mikołaj wiedział już, czym ów materiał jest. — Skóra! Idealne płótno… — wymamrotała stojąca za Świętym postać, która spojrzała na niego beznamiętnie. — Tutaj mamy zaś resztę artystycznego tworzywa.

Pewnego wigilijnego wieczoru tuż po zjedzeniu wigilijnych potraw, oczekując na prezenty usłyszałem chrobotanie na dachu. Co sił w nogach popędziłem do kominka w którym z wielkim hukiem pojawił się Święty Mikołaj. Nie takiego wejścia się spodziewałem, gdyż Mikołaj ugiął jedną nogę gdy znalazł się w polu mojego widzenia z widocznym wyrazem bólu na twarzy. Kuśtykając wyszedł z kominka i skierował się w stronę naszej stojącej w salonie choinki. Powyjmował z worka prezenty i wyłożył je tuż pod nią. Teraz ku mojemu zdziwieniu kierował się w moją stronę. Przykucnął na jedną nogę i szepnął mi do ucha: - Mieliście obluzowaną cegłę w kominku. W wyniku czego spadłem z dużej wysokości i chyba skręciłem nogę. Wiedząc, że jesteś dobrym chłopcem, czy pomógłbyś mi w rozniesieniu reszty prezentów. Nie wiele myśląc zgodziłem się. Nim się obejrzałem, lecieliśmy w saniach z Mikołajem, które ciągnięte były przez zaczarowane renifery. Rozwoziliśmy prezenty po różnych zakątkach świata. Od jednego domu do drugiego. Było to bardzo przyjemne. Nim się zorientowałem znaleźliśmy się z powrotem nad dachem mojego domu. Zrozumiałem, że to już koniec naszej podróży. Mikołaj, chyba wyczytał mi to w myślach, bo zapytał: - Myślisz, że grzeczne dzieci istnieją tylko na naszej planecie?? Po chwili sanie zaczęły się unosić. Byliśmy coraz wyżej. Z góry było widać całe nasze miasto. Wyglądało bajecznie. Nagle wszystko spowiła mgła. Jak się okazało były to chmury. Byliśmy bardzo wysoko. Po wyleceniu znad warstwy chmur, bałem się spojrzeć w dół. Kiedy w końcu znalazłem odwagę, oczom mym ukazał się widok jak z filmów science-fiction lub zdjęć z lekcji geografii. Zobaczyłem naszą planetę – Ziemię. Można było wyróżnić oceany jak i kontynenty. W tym momencie krzyknąłem: - Holy Potatoes!! We’re in Space??

Poznajcie Marka, szesnastolatka, którego pasją są gry komputerowe. Nie ma ich jednak dużo, gdyż jego rodzina ledwo wiąże koniec z końcem, a komputer otrzymał kilka lat temu od wujka z Niemiec. Pewnego dnia gdy spadł pierwszy śnieg, Marek spoglądając za okno zatęsknił za świętami Bożego Narodzenia. Jego marzenia wiązały się z zebraniem biblioteczki gier pudełkowych na obecnie pustej półce nad biurkiem, jednak realia nie pozwalały nawet na łącze internetowe. W ukryciu postanowił napisać list to Św. Mikołaja, pomimo, że widział kto tak naprawdę przynosił do tej pory te skromne upominki. Marek nie był zachłanny, poprosił tylko o jedno - widzianą pewnego razu u kolegi grę - Aragami. Często wyobrażał sobie sceny, gdy zasiada przy wymarzonym tytule, niestety na tym się to kończyło. List schował głęboko w szufladzie i właściwie do samych Świąt do niego nie wracał. Rodzice postarali się o nowe ubrania dla Marka i jego brata, za co zapewne Marek byłby bardzo wdzięczny, sami natomiast musieli zadowolić się uśmiechem na twarzy synów. Do końca nie wiadomo, czy to magia Świąt, sam Św. Mikołaj, czy może inna nadprzyrodzona moc spełniła marzenie Marka. Rano, podczas pierwszego dnia Świąt znalazł on tę wymarzoną grę oraz prezent od rodziców, pozostali domownicy również otrzymali coś o czym zawsze marzyli. Od tego czasu Marek brnął w swych marzeniach nie tylko do poszerzania swojej biblioteczki, ale też zawsze myślał o uszczęśliwianiu najbliższych. Po kilku latach udało się załagodzić sytuację w domu, Marek musiał postarać się o dodatkowe półki, gdyż gier stale przybywało. Te magiczne Święta zmieniły całe dotychczasowe życie rodziny Marka poprzez jedno skromne pudełko, które było ucieleśnieniem ich marzeń. Marzenia są najważniejsze, te skromne i te wynoszące ponad chmury, dzięki nim żyjemy i tak jak Marek realizujemy się. Życzę Wszystkim, aby w tej całej świątecznej gorączce nie zatracić prawdziwych wartości, pragnień i bliskości z rodziną. Wesołych Świąt!