Sebastian_Guminiczak

To jak studio Deck Nine zagrało na moich uczuciach jest nie do opisania. Stworzyli genialny obraz czegość dlaczego każdy z nas marzy żyć. Przyjaźń,która jest wiecej warta niż wsyzstkie diamenty tego i tamtego świata.

Dzisaij nad ranem ukończłem tą piękną opowieść. Twórcy i tym razem nie zawiedli. Otrzymaliśmy arcydzieło.

Gratulacje dla zwycięzców. Miłej lektury. 

Był wtorek. Choć większość obcych ras nie uwzględniała naszego systemu czasu większości to nie przeszkadzało. Należałem do tych osób sentymentalnych. Bardzo lubiłem wspominać o latach spędzonych na Ziemi. Za "kilka dni" będę w Andromedzie. Dlaczego za kilka dni zapytasz "mój-pamiętniku"? Mówią nam, że budząc się za te 600 lat nie odczujemy choćby tego w najmniejszym stopniu. Będziemy troszkę obolali, ale na początku będzie nam się wydawało, że zrobiliśmy sobie dłuższą drzemkę. Przypadek sprawił, żę spotkałem tego dnia jedną z ważniejszych postaci, która odegra znaczącą rolę w przyszłych ludzkich odkryciach. Był to Liam Kosta, specjalista od reagowania kryzysowego. W pewnym sensie byłem jego podwładnym, ale to rozmowa już na inną "galaktykę"... Znaliśmy się z młodych lat. Kiedy to razem próbowaliśmy założyć pierwszy Rockowy zespół na Cytadeli. Niestety nie wyszło, kilku producentów zainteresowało się nami, ale przyszła proponowana kariera na Omedze nie wróżyła nic dobrego. Liam bardzo lubił często opowiadać historie swojego pra-dziadka, który był jednym z najwierniejszcyh fanów rockowego zespołu The Beatles wywodzącego się z Liverpoolu z Ziemi. Dodam, że specjalista Kosta urodził się w Londynie. Zebrało nam się na wspominki i tak zaczęła sie nasza dość długa rozmowa zakończona pytaniem: "Seba jakie są Twoje oczekiwania związane z rozpoczynającą się misją"? Liam był z tych osób, które potrafiły zadawać bardzo trafne pytania,ale wtedy troszkę mnie zamurowało. Kosta zaśmiał się, a ja nadal stałem jak słup. Chciałem rozpocząć wszystko od nowa,to był mój cel, ale przecież w końcu powinienem mieć jakieś oczekiwania, a nie lecieć tam z "pustymi rękoma"? Po dość długim zastanowieniu się przypomniałem mu o jego "benzyniaku" i o tym, że chciałbym w naszym nowym domu skonstuować swój własny model samochodu, który posiadałbym tylko ja i nikt więcej inny. Woziłbym się wtedy z najpiękniejszą asari w naszej przyszłej koloni. Znów zobaczyłem uśmiech na twarzy Liama, który po krótkiej chwili zażartował, że jeżeli chcę to może znaleźć na "ten mój samochód" miejsce w luku bagażowym. Razem śmialiśmy się dobre 5 minut. Obiecaliśmy sobie przy tym, że przede wszystkim będziemy dbali o nasze środowisko, aby "nasz nowy dom" był nim przez kolejne setki-milionów lat. A teraz rzeczywiście muszę iść się zdrzemnąć. Dobranoc, "mój-pamiętniku".