Środa z Wiedźminem 3 - Świat, w który uwierzyłem, czyli jak Dziki Gon spełnił marzenie Tolkiena

[msrgreg 0]

Ja nie mam umowy z CDP i całkowicie zgadzam się z autorem tekstu. Mam bardzo podobne odczucia i boje się, że Wiedźmin 3 spowoduje, że nie będę już umiał grać w RPG poniżej poziomu, który reprezentuje ta gra.

Żeby nie było tak słodko, to jedyny moment, w którym czuje że to jednak gra to czasami dziwnie zachowujący się Geralt i NPc podczas walki.

[drejkol 0]

> Jest sposób na Wasze bolączki. Odpalcie grę na maksymalnym poziomie trudności. Walki
> są DUŻO BARDZIEJ emocjonujące. Nie przebijacie się przez fale wrogów jak gorący nóż przez
> masło. Musicie używać wszystko co wiedźmin ma pod ręką (prawie nie używałem petard a
> na wyższych poziomach wręcz muszę to robić). Musicie używać znaków. Już nie walczycie
> na pałę tylko manewrujecie z głową itp.
>
> Jeżeli wytrzymacie kilka pierwszych godzin podczas których trudno nawet podejść do 3-4
> utopców - zobaczycie że to poziom na którym powinno się grać w Wiedźmina.
>
> Do tego stopnia że grę przeszedłem, zostało mi prawie połowa mapy do odkrycia ale nie
> chciało mi się tego robić a jak sobie dla próby zacząłem grę na maksymalnym poziomie
> - nagle znowu zacząłem mieć kupę frajdy.
>
> W końcu czujesz się jak w krainie pełnej potworów :-) Przy okazji w ten sposób dotrzymam
> z grą albo do dodatków albo do Batmana ;-)

Najwyższy poziom trudności jest banalny przez bugi. Choćby znak aksji - zauroczamy wroga, a ten niszczy cała resztę swoich ziomków, zabijając ich jednym uderzeniem. W ten sposób idzie na ~4lvlu pokonywać grupy wrogów 20+lvl. Zgodzę się jednak, że w takie produkcje powinno się grać na najwyższym poziomie trudności.

[Adum1 0]

Nie tylko przez bugi jest banalny, jest też masa niedoróbek. Za mało czasu spędzili na doskonaleniu i balansowaniu mechaniki.

>Skoro w grze RPG nastawiałeś się zamiast na fabułę >tylko na krojenie potworów to cóż... może jednak >trzeba by zejść schodek niżej i zagrać w Diablo?

Masz nikłe pojęcie o grach. RPG nie stoi tylko fabułą na co są liczne przykłady.

[sebogothic 0]

Ja tam nie musiałem czekać na Wiedźmina 3 by dostać to o czym pisze Myszasty. Już w Gothicach można było zobaczyć żyjący, wiarygodny świat, który grze nadawał niepowtarzalnego klimatu. Obozy i osady były całkiem spore i zaludnione. Każdy NPC miał własny rozkład dnia (można było zobaczyć najróżniejsze czynności) i reagował na poczynania gracza. Wystarczyło wejść do cudzej chaty albo wyciągnąć broń. Nie mówiąc o kradzieży, która w większości gier uchodzi płazem... Ba! Wystarczy stanąć na drodze któremuś strażnikowi by krzyknął by go przepuścić. Tworzy to świetny klimat więziennej kolonii, gdzie jesteśmy nikim. Gdy przyłączymy się do któregoś z obozu to jego członkowie nas pozdrawiają. Podczas walki ludzie schodzą się i komentują, a gdy kogoś zabijemy - rzucą się na nas. Zaś gdy to my zostajemy pokonani nasza broń i złoto/ruda lądują w rękach zwycięzcy, który nie omieszka nas obrzucić jakimś pogardliwym komentarzem. Takie upokorzenie boli bardziej niż śmierć. :) Co dalej... Aha, fauna niekoniecznie jest zainteresowana tylko graczem, bo zdarza się widzieć potwory walczące między sobą. Nie muszę chyba mówić, że one też mają swój cykl dnia i obszar po którym żerują. Ścierwojady aktywne są za dnia a w nocy śpią, cieniostwór dla odmiany w nocy wychodzi na polowanie. Nawet padlina może przyciągnąć drapieżniki, które podejdą do zabitego przez nas stwora i nawet się nami nie zainteresują.
Świat, choć duży nie jest, to rękodzieło. Każda lokacja jest jedyna w swoim rodzaju, nie ma tu setek podobnych fortów czy jaskiń znanych z TESów. A ponadto nie czuć, że świat jest przepełniony albo pusty. Nie czuć też, że jest jakiś mały, bo odległości między poszczególnymi lokacjami są w sam raz. Oczywiście nie należy zapominać o cyklach: dnia i nocy oraz pogodowym, które tylko potęgują atmosferę. I to wszystko w grach z 2001/2002 roku stworzonych przez niezbyt duże i doświadczone studio z małym budżetem!
Oczywiście nie chcę umniejszać klasy Wiedźmina 3, bo na taki świat czekałem od czasów Gothiców i szacun dla Redów, że dali mi taką. Mam nadzieję, że inni twórcy także zaczną przykładać uwagę do szczegółowości i wiarygodności świata.