Zaloguj się, aby obserwować  
Gram.pl

Zgarnij książkę Mass Effect: Andromeda. Nexus początek!

15 postów w tym temacie

Tak naprawdę to nie uderzam na podbój przyszłości i nowych światów, a uciekam od teraźniejszości - od bycia otoczonym ludźmi, z którymi nie czuję się związany. Od obecnie panujących wartości, na hołdowaniu którym nie zamierzam spędzać reszty swojego życia. Od wszechobecnej bylejakości, od roztrwonionych potencjałów, od wyznaczonego nam wszystkim kursu na przeminięcie. Zwyczajnie uciekam.

Ale jeśli przy okazji uda mi się dołożyć własną cegiełkę do podwalin projektu, dzięki któremu ludzkość będzie musiała wspiąć się na wyżyny swoich możliwości - to czemu by i nie? Następne pokolenia wcale nie muszą pamiętać mojego imienia - niech tylko będą lepsze niż my.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Nazywam się kapitan Tartt. Dowodzę jednym ze statków Narodów Zjednoczonych, którym niedługo wyruszymy w nieznane. Zostaliśmy wybrani, by reprezentować ludzkość podczas najważniejszej misji w dziejach. Ale nie to jest jej głównym celem.
Nasz dom – Ziemia, niedługo nie będzie w stanie pomieścić tak dużej naszej liczby.
Zostałem więc członkiem Inicjatywy Andromeda. Zadaniem moim i całej załogi jest odnalezienie nowego domu. Wyruszamy do galaktyki Andromedy w nadziei, że znajdziemy tam takie miejsce.
Staram się podbudować morale całej załogi, lecz tak naprawdę nie wiem z czym spotkamy się po przebudzeniu. Już dawno temu odkryliśmy w tym układzie planety podobne do naszej. Nie licząc podobnego ciśnienia i temperatury są tam, jak wykazały najnowsze badania ogromne ilości wody. Więc jest to miejsce, na którym jest życie. Być może będą one jednak niezdatne do zamieszkania, może natrafimy na nowych wrogów, być może nie będzie to miejsce pokojowo do nas nastawione. Wiem jedno – jesteśmy Pionierami! Zrobimy wszystko, by ludzkość przetrwała i znalazła nowy dom.
Jesteśmy pokojowo nastawieni i chcemy zawrzeć nowe sojusze. Lecz jeśli okaże się, że istoty, które napotkamy będą chciały zagrozić ludzkości – będziemy walczyć.
Wierzę w naszą misję. Jestem dumny, że mogę wziąć w niej udział.
Nie chcę sławy, to nie jest istotne. Patrzę raczej z szerszej perspektywy.
Najważniejsze dla mnie jest przetrwanie ludzkości i sukces naszej wyprawy.

  • Upvote 1

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

600 lat hibernacji to akurat w sam raz, żeby się wyspać za wszystkie czasy i odespać wszelkie nieprzespane w Mlecznej Drodze noce. Po przybyciu do nowej galaktyki wypoczęty i pełen energii zacząłbym ustanawiać wyszystkie możliwe do ustanowienia rekordy Guinessa :D

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Promienie słońca odbijały się we łzach spływających po jego policzkach – minęły już cztery lata od chwili w kórej przewrotny i okrutny los mu ją odebrał. Tu się poznali o wschodzie słońca podczas porannego joggingu i to miejsce odwiedzał w każdą rocznicę jej śmierci. Oboje tego dnia na wieczornej gali mieli odebrać upragnione odznaczenia oficerów Floty Przymierza – ba nawet żartowali, że pewnego dnia zostaną Widmami a być może odkryją coś zupełnie nowego, niezbadanego. Wydawałoby się, że to nie mogło się udać On jest człowiekiem, a Ona mogła żyć nawet tysiąc lat – a jednak stanowili jedność, kochali się ponad wszystko przez wiele lat - On powinien odejść pierwszy...

Teraz stoję tu gdzie zaczęło się nasze uczucie trzymając w dłoni oficjalne pismo Dowództwa – dostałem propozycję – szansę o jakiej zawsze marzyliśmy. Cieszę się i jednocześnie obawiam - mimo to zawsze stawialiśmy czoła przeciwnościom losu oraz wyzwaniom z podniesioną głową do samego końca... Muszę jednak przeprosić za to, że już Cię tu nie odwiedzę ale cząstka Ciebie na zawsze pozostanie w moim sercu. Pozwoli to po części i Tobie wyruszyć ze mną ku nieznanemu. Czas zacząć od nowa kochana – wiem, że to zrozumiesz gdziekolwiek teraz jesteś.

Wiesz, wcześniej już o tym słyszałem – myślałem, że to tylko plotki, a jednak wysyłają dziesiątki tysięcy ludzi i przedstawicieli innych ras ku nowej galaktyce! To jest niesamowite i przerażające ale bardziej Niesamowite! Mieć swój udział w odkrywaniu czegoś zupełnie nowego – Nazwali to Inicjatywą Andromedy i chcą mnie na pokładzie – to wyróżnienie ale i ogromna odpowiedzialność. Zrobię wszystko by nie zawieść siebie oraz Ciebie i tych których tu zostawię... Rozmawiałem już z rodzicami oraz przyjaciółmi – na początku to był dla nich szok. Rozumiem ich doskonale – dla nich i dla mnie to będzie ostateczne pożegnanie. To boli jak diabli. Wiesz,... podróż będzie trwała ponad sześćset lat – dla mnie to tylko krótka chwila dla nich lata wspomnień i tęsknoty. Po przebudzeniu będę musiał poradzić sobie z faktem – że wszyscy moi bliscy już dawno odeszli... Jednak za każdym razem gdy kończy się życie rodzi się nowe i tej myśli się trzymam.

Nie wiem co mnie tam czeka ale pragnę to odkryć – gdyby nie odwaga i determinacja naszych przodków. Okupiona niejednokrotnie bólem, cierpieniem oraz śmiercią nigdy nie zbadalibyśmy nawet Drogi Mlecznej i nigdy nie poznałbym Ciebie. Wylatujemy za dwa tygodnie – to będą niezapomniane dwa tygodnie w gronie najbliższych! Gdy Ciebie zabrakło trudno było mi się pozbierać – jakoś dałem radę. Choć nigdy do końca nie odnalazłem wszystkich odłamków serca. To będzie nowy początek, nowa droga i najbardziej odpowiedzialene zadanie jakie można otrzymać – odnaleźć i stworzyć nowy dom dla przyszłych pokoleń, odkryć tajemnice niezbadanego kosmosu okazać szacunek i zrozumienie temu co tam odkryjemy. Być może również tam – miliony lat świetlnych od domu odnajdę brakujący odłamek i nauczę się kochać od nowa.

 

 

  • Upvote 1

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Kiedy tylko usłyszałam o Inicjatywie Andromeda poleciałam pędem do pierwszego biura rejestracyjnego. Pełno tam było idealistów, ludzi, którzy chcą zmienić świat czy szukają przygody. Nie obyło się również bez gości z pod ciemnej gwiazdy, którym źle z oczy patrzyło.

Teraz kiedy trzymam w ręku potwierdzenie lotu serce wali mi z radości. Wszyscy sie mnie pytają dlaczego ja, szara osóbka daje się zamrozić i wysłać w ciemny kosmos. Ponoć są odpowiedniejsze do tego osoby. Odpowiedź jest dość prosta...

Czy Wy wiecie co może się zdarzyć za 600 lat? Oczywiście, że nie ale na pewno chcielibyście to zobaczyć a się nie da. Dlaczego? Oczywiście dlatego, że żadna istota ludzka nie żyje tak długiego czasu. Co innego tacy Kroganie czy Asari...

Dla mnie lot do Andromedy jest przeżyciem samej siebie! Podróżą w czasie gdzie będę żyć wtedy kiedy nie powinnam. Nie boję się niebezpieczeństw, chcę spłatać psikusa dziadkowi czasowi a co mnie czeka to już tylko kolejna przygoda! Nie znam się na tej całej biologi czy kosmicznej broni od ochrony mamy Pionierów, a ja kocham kosmos,gwiazdy!  Może z drugiej strony pozwolą mi spojrzeć przez teleskop Gethów na naszą kochaną Drogę Mleczną i wtedy dostrzegę przyszłość?

PS: Cóż, mam nadzieję, że zabiorą ten teleskop. Nie chcę tylko hodować kosmicznych owiec! 

  • Upvote 1

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Był wtorek. Choć większość obcych ras nie uwzględniała naszego systemu czasu większości to nie przeszkadzało. Należałem do tych osób sentymentalnych. Bardzo lubiłem wspominać o latach spędzonych na Ziemi. Za "kilka dni" będę w Andromedzie. Dlaczego za kilka dni zapytasz "mój-pamiętniku"? Mówią nam, że budząc się za te 600 lat nie odczujemy choćby tego w najmniejszym stopniu. Będziemy troszkę obolali, ale na początku będzie nam się wydawało, że zrobiliśmy sobie dłuższą drzemkę. Przypadek sprawił, żę spotkałem tego dnia jedną z ważniejszych postaci, która odegra znaczącą rolę w przyszłych ludzkich odkryciach. Był to Liam Kosta, specjalista od reagowania kryzysowego. W pewnym sensie byłem jego podwładnym, ale to rozmowa już na inną "galaktykę"... Znaliśmy się z młodych lat. Kiedy to razem próbowaliśmy założyć pierwszy Rockowy zespół na Cytadeli. Niestety nie wyszło, kilku producentów zainteresowało się nami, ale przyszła proponowana kariera na Omedze nie wróżyła nic dobrego. Liam bardzo lubił często opowiadać historie swojego pra-dziadka, który był jednym z najwierniejszcyh fanów rockowego zespołu The Beatles wywodzącego się z Liverpoolu z Ziemi. Dodam, że specjalista Kosta urodził się w Londynie. Zebrało nam się na wspominki i tak zaczęła sie nasza dość długa rozmowa zakończona pytaniem: "Seba jakie są Twoje oczekiwania związane z rozpoczynającą się misją"? Liam był z tych osób, które potrafiły zadawać bardzo trafne pytania,ale wtedy troszkę mnie zamurowało. Kosta zaśmiał się, a ja nadal stałem jak słup. Chciałem rozpocząć wszystko od nowa,to był mój cel, ale przecież w końcu powinienem mieć jakieś oczekiwania, a nie lecieć tam z "pustymi rękoma"? Po dość długim zastanowieniu się przypomniałem mu o jego "benzyniaku" i o tym, że chciałbym w naszym nowym domu skonstuować swój własny model samochodu, który posiadałbym tylko ja i nikt więcej inny. Woziłbym się wtedy z najpiękniejszą asari w naszej przyszłej koloni. Znów zobaczyłem uśmiech na twarzy Liama, który po krótkiej chwili zażartował, że jeżeli chcę to może znaleźć na "ten mój samochód" miejsce w luku bagażowym. Razem śmialiśmy się dobre 5 minut. Obiecaliśmy sobie przy tym, że przede wszystkim będziemy dbali o nasze środowisko, aby "nasz nowy dom" był nim przez kolejne setki-milionów lat. A teraz rzeczywiście muszę iść się zdrzemnąć. Dobranoc, "mój-pamiętniku".

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Od dziecka wpatrywałem się w niebo z zachwytem. Ta nieskończona czarna przestrzeń wypełniona ogromnymi obiektami, których rozmiary trudno sobie wyobrazić. To wszystko oddalone od siebie na olbrzymie odległości. Patrzyłem na te przestworza nie tylko z zachwytem, lecz także z dziwnym niepokojem i lękiem, którego przyczyna była trudna do zrozumienia. Czaiła się gdzieś z tyłu głowy, niepokoiła mnie gdy tam spoglądałem. Po latach czuję ten sam lęk i już wiem, że to strach przed nieznanym.

Świat szybko się zmienia. To co przed laty było nieznane dziś jest na wyciągnięcie ręki, a ja zostanę jednym z tych, którzy sprawią, że ta ręka dosięgnie jeszcze dalej. Kiedyś nie były możliwe nawet podróże po naszym układzie, a teraz zwiedzimy nową, nieznaną i odległą galaktykę - Andromedę. Podróż potrwa ponad pół milenium. Kupa czasu, prawda? Wyprawa to najprawdopodobniej bilet w jedną stronę, a nawet jeśli wrócę,  to jak po ponad tysiącu lat będzie wyglądał mój świat? Gdy tam dolecę, na ziemi miną pokolenia. Pogodziłem się z tym, ale ciągle o tym rozmyślam. Podobna sytuacja miała miejsce wiele lat temu podczas pierwszej wyprawy na marsa, na którego można dzisiaj dolecieć promem za grosze. Wtedy znaleźli się ludzie. Dziś do tego wielkiego grona odkrywców-ochotników dołączam ja.

Planety nie wyglądają już dziś tak jak dawniej. Cała galaktyka jest przeludniona. Trzeba wiedzieć kiedy odejść i zostawić stary rodzinny dom, w końcu i tak jesteśmy tu już zbyt długo i galaktyka o tym przypomina. Lecę tam w szczytnym celu znalezienia nowego domu, ale wciąż czuję, że nie powinienem opuszczać tego starego. Jestem już sławny, chociaż nie zrobiłem jeszcze nic wielkiego. Ludzie patrzą na mnie jak na bohatera, którym się nie czuję. Wszystkie oczy wpatrzone są w naszą misję i to między innymi ja odpowiadam za jej powodzenie. Dlatego niedługo udowodnię im wszystkim i również samemu sobie, że na to zasługuję. Znajdę dla nas nowy, lepszy do, planetę, która zastąpi ziemię. Oni wszyscy nas potrzebuj. Jednak statek, którym lecimy wyląduje tam, gdy ci ludzie nie będą już na nas patrzeć. Zrobią to ich dzieci i również wnuki. Już w wkrótce nadejdzie pora ruszać w drogę, a ja muszę być gotowy na wszystko.

Lecimy znaleźć nowe miejsce do życia, ale czy będzie ono lepsze? Mam nadzieję, że tak Chciałbym być tego pewien. Czego mam oczekiwać? Wszyscy mówią, że na pewno coś znajdziemy, ta galaktyka jest pełna planet, ale ile z nich będzie zdatnych do zamieszkania? Ile będzie już zamieszkanych!? Nie wiemy co tam znajdziemy. Ta misja to loteria. Czy mieszkające tam społeczeństwa nas przyjmą? Jak będzie wyglądać pierwszy kontakt? Wszystkie te pytania dręczą mnie dzień i noc, a ja wciąż poszukuję na nie nowych odpowiedzi.

Edytowano przez Swoen
  • Upvote 1

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Nigdy nie byłem astronautą ani astronomem. Kosmos i statki kosmiczne interesowały mnie tylko w grach. K-240 (Amiga), Homeworld, Hegemonia, Freelancer, X3, Galactic Civilizations, Nexus: The Jupiter Incident, Sins of a Solar Empire, itd. Seria Mass Effect również, która wciągneła mnie na długie godziny, dni, miesiące. Wspaniała seria, która naprawdę jak żadna inna gra potafi wciągnąć gracza zarówno swoją nietuzinkową fabułą, postaciami, grafiką i muzyką oraz rozgrywką. Ta gra i seria jest naprawdę wielka. Wracając do pytania konkursowego: Tak, na horyzoncie maluje się wizja idealnej planety, którą bedę mógł nazwać swoim nowym domem. Jest to planeta o nazwie: Sextris 3 - Planeta opanowana przez kobiety ;) Każdy facet mógłby poczuć się tam jak prawdziwy Heros :) Różne gatunki kobiet zawładnęły tą planetą wiele lat temu, rodzaj męski, ten słaby gatunek został wyparty przez płeć piękną. Rozwinięte intelektualnie są w stanie zrobić wszystko, a żeby zniszczyć mężczyzn, niczym w kultowym filmie Sexmisja. Jednak i tak Wszyscy wiemy jak to się skończy :) Faceci trzymajmy się mocno, bo Sextris 3 jest w Naszym zasięgu ;)

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

29 września 2184
Niech szlag trafi Zaćmienie i tego przeklętego salarianina! Po raz kolejny wpakowałem się w kłopoty za jakąś marną garść kredytów... Kira. Moja Kira. Te skur*ysyny zabiły Kirę!! Lepiej bym wyszedł na tym wszystkim jakbym sam wciągnął ten czerwony piasek, zamiast sprzedawać go chłopakom Arii. Arii! Teraz pewnie pół Omegi siedzi mi na ogonie. Jak wyjdę z tego cało zmieniam branżę. Naprawdę. Zostanę jakimś cieciem w klubie albo innym strażnikiem magazynu. Może słabo płacą ale przynajmniej nikt nie chce odstrzelić ciebie ani bliskich ci osób.

14 października 2184
Kolejny dzień w Systemach Terminusa. Chyba jakoś udało mi się zgubić najemników Arii. Przynajmniej na razie. Batarianie, też coś. Myślałem, że grzeszą większą inteligencją. Co nie zmienia faktu, że skończyły mi się fundusze. I tęsknię za Kirą...
Nie wiem jakim cudem znajdę sposób na przedostanie się do przestrzeni Cytadeli. Eh, ciężkie jest życie "porządnego" szmuglera. Do tego samotnego.

21 października 2184
Cofam wszystko co mówiłem o batarianach! Te kanalie zastawiły na mnie pułapkę, cudem uszedłem z życiem. W przeciwieństwie do jednego z nich. Był szybki. Ale nie dość szybki. Niech sobie mówią co chcą, Kat to najlepsza broń w Drodze Mlecznej. A propos galaktyki to chyba musiałbym uciec do jakiejś innej, bo w tej jestem spalony. Innymi słowy: Damian szykuj sobie jakiś grób. Byle tani. Niech to wszystko szlag! Dlaczego musiałem podpaść  akurat Arii T'Loak?!

11 listopada 2184
Cerberus. Powinni używać tego słowa jako synonimu wybawcy. Gdyby ktoś mi wczoraj powiedział, że dzisiaj spotkam kolesia, który będzie mi proponował podróż do innej galaktyki w zamian za moje umiejętności szmuglerksie powiedziałbym, że wypił za dużo rynkolu. I żeby szedł do diabła. Ale dzisiaj...

Kira nie żyje. Ja już niedługo pewnie też będę martwy. A w nowej galaktyce... będę miał spokój z najemnikami Arii. I mógłbym zacząć nowe życie (rzecz jasna zaraz po wykonaniu zadania dla Cerbersua). Tak jak kiedyś chcieliśmy oboje z Kirą. Założyłbym knajpę. Taką w stylu retro jaką odwiedziliśmy kiedyś z Kirą na Ziemii. To by było coś pięknego.

A jeśli to wszystko bujda albo totalna porażka czy choćby zginę w trakcie podróży... to i tak przyspieszenie nieuniknionego. Co mam do stracenia? Tutaj nic lepszego niż szybka śmierć mnie nie spotka.

3 stycznia 2185
Inicjatywa Andromeda. Jestem szalony. Nienormalny. Kira pewnie przerwaca się w grobie... ze śmiechu. No ale zawsze mogłem być już martwy. A tak zyskałem nową tożsamość, przechodzę szkolenia jak wzorowy obywatel. Aż naprawdę zaczynam wierzyć, że to się uda. 600 lat snu a potem jak nowo narodzony. Tyle niezbadanych planet, tyle dziewiczych miejsc, których jeszcze nikt nie widział. Może nawet mógłbym mieć własną planetę? Tak! To by było coś pięknego. Założyłbym tam najlepszą knajpę w Andromedzie! Nazwałbym ją "Kira se'lai"!
Szkoda, że Kiry tu nie ma. Szczególnie gdy mam szansę spełnić nasze wspólne marzenia.

 

  • Upvote 1

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Byłam artystką mieszkającą na Thessi której od kilku miesięcy doskwiera kompletny brak weny. Pewnego dnia przeglądając extranet trafiłam na reklame inicjatywy i wnet pomyślałam o tych nowych malowniczych planetach,nowych rasach oraz o tym że ktoś musi to uwiecznić. Chwilę później byłam już w biurze wypełniając stosowne dokumenty lekko obawiając się snu kriogenicznego(Co jak to boli? Albo co gorsza nigdy mnie nie wybudzą?). Niestety przez pewne komplikacje obudziłam się później niż zakładano ale kiedy już to zrobiłam czułam się jakbym urodziła się na nowo bo zostałam zbombardowana nowymi kolorami,dźwiękami i zapachami.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

 Ponownie wyjrzałem przez okno komicznego doku nad Uranem na majestatyczny kształt kolosa-arki. Tak... Międzygwiezdny XES-96 Korwinus lada moment dobije i poleci w nieznane. Do tajemniczej galaktyki Andromeda. I to ja dowodzę tą wyprawą. Jaki ze mnie szczęściarz! Oby 600-letnia misja się powiodła. To już ostatnia szansa dla ludzkości. Tydzień temu, 45 grudnia 2069 roku saturniańskiego, skończyła się promocja na AstroKroxy XD w KosmoLidlu. Boże! Wybuchły takie rozruchy, że WszechPolandia musiała zaaneskować całą Federację Euroafryki i Ludową Australię, aby zdusić rebelię POKOD'u z Adrew Padylskim na czele. To było...

- Panie kapitanie, mogę? – nagle anielski głos wyrwał mnie z zadumy.

Odwróciłem się. Stała tam moja pierwsza-blond-oficer. Większość załogi stanowiła doświadczona damska ekipa z wielu krajów. Sama śmietanka...

- Możesz - z uśmiechem odparłem i wziąłem od niej kosmowykaz.

- Zaraz skończymy tankowanie – jakby odgadła, o co chcę wpierw zapytać.

- To dobrze, bo te Termogniwa 900 od O-SRAM długo się nagrzewają – po czym obejrzałem kosmowykaz.

- Widzę, że nasze maszyny do uprawy bezglutenowych astrowarzyw i CrunchSoi mają jakieś defekty?

- Niestety, kapitanie. Kosmokombajny, Turbotraktory i Słoneczne Powiązałki mają popękane termouszczelki. Fabryka AutoNieSam bardzo z tego powodu przeprasza.

- No trudno, naprawimy je na Andromedzie. Mamy kilku dobrych fachowców. Spojrzałem na kolejny wpis.

- A co z naszym żywym inwentarzem? Przetrwa podróż?

- Jak najbardziej. Dwugłowe świnie i trójskrzydlaty drób pozytywnie przeszły testy na próżniową grypę. Nie powinny nam paść – odparła bez zająknięcia.

- Świetnie! Zatem po przylocie dostaniemy po schabowy! – Aż czuło się już ten soczysty smak… Reszta kosmowykazu była w porządku. Zostały 2-3 punkty do sprawdzenia.

- Panno oficer… Ze wstępnych raportów tego kosmowykazu wynika, że w pasie Andromedy znajduje się planeta, na której jest bujna ziemaroślinność. Jak wiemy, to siedlisko tutejszych marsjańskich zmutowanych Miażdżystonek. Mamy na pokładzie Korwinus dostateczną ilość broni zdolnych pokonać tę lub inną „trudność”?

- Ma pan na myśli jakiś obcych, kapitanie?

- Otóż to. Nie chciałbym, aby znów powtórzyła się ta masakra na Plutonie.

- Okręt został wyposażony w nowe torpedy z głowicami fotonowymi od Korporacji SanEscobar. Zapas wynosi 1000 torped.

Szybko w myślach obliczyłem, jaką dają nam szansę.

- To doskonale. Nasza WszechPolandia wie, co dobre. – Oddając kosmowykaz zapytałem: – I już ostatnia rzecz… Podróż na Andromedę potrwa bite 600 lat. Mam nadzieję, że wszystkie holokapsuły z krioproszkiem WPersilux działają jak trzeba? Nie chciałbym obudzić się z połową szkieletów na pokładzie tuż przed lądowaniem.

- Sama dziś z rana sprawdziłam. Wszystkie 10.000 kabin działa jak należy.

Po chwili rozległ się alarm i głos z głośnika: Uwaga! Cały personel na stanowiska, do startu Korwinusa pozostało 5 minut! Powtarzam! Do startu...

Uśmiechnąłem się. Już zaraz zostaniemy Pionerami Nieznanych Światów...

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Dzięki za wszystkie nadesłane komentarze! Książki powędrują do:

- Quetz05

- Swoen

- Yevoni

- MistrzGry

- Filu97

Gratulujemy! Jeszcze dziś dostaniecie od nas maile, w których poprosimy o dane niezbędne do wysyłki.

  • Upvote 1

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Utwórz konto lub zaloguj się, aby skomentować

Musisz być użytkownikiem, aby dodać komentarz

Utwórz konto

Zarejestruj nowe konto na forum. To jest łatwe!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Masz już konto? Zaloguj się.


Zaloguj się
Zaloguj się, aby obserwować