Dlaczego gry ciągle są traktowane po macoszemu? Felieton Trafienie Krytyczne

[Gram.pl 3]

Sławek Serafin

Ale te gierki to dla dzieci są, nie?

Przeczytaj cały tekst "Dlaczego gry ciągle są traktowane po macoszemu? Felieton Trafienie Krytyczne" na gram.pl

[Bizonsky87 0]

Zgadzam się z treścią felietonu Serafina. Mogę potwierdzić doświadczeniami na własnej osobie. Gdy poznałem moją żonę jej wyobrażenie o grach i graczach było raczej pejoratywne, gry kojarzyła przede wszystkimi z czasów podstawówki z przygodówkami w stylu Książę i Tchórz, a samo granie jako dziecięcą aktywność. Przez kilka lat narzeczeństwa i małżeństwa udało mi się stopniowo zmienić jej nastawienie przedstawiając jej same gry i świat okołogrowy jako bardziej złożony niż się wydaje i nie nastawiony tyko na niedzielnego i małoletniego gracza. Teraz razem ze mną śledzi growe nowinki, a nawet oglądała ze mną mecze w Starcrafta na IEM w Katowicach i zapowiedziała że wybierze się na następną imprezę :)

Wydaję mi się że właśnie w tym tkwi problem niewłaściwego postrzegania gier i graczy - brak znajomości tematu i łatwe wydawanie wyroków na podstawie pobieżnych, wybiórczych informacji.

[One_of_the_Many 9]

Wydaje mi się, że to wynika raczej z tego, że byliśmy trochę opóźnieni technologicznie (z wiadomych powodów) i gry komputerowe na dobrą sprawę pojawiły się u nas dopiero w latach 90. Największym zainteresowaniem cieszyły się wśród młodzieży (bo młodz najłatwiej łykają to, co nowe i inne) i jako społeczeństwo dopiero przyzwyczajamy się do widoku dorosłych bawiących się przy grach. 

Ten stereotyp również się "samoutrwala" - wiele osób przestaje grać w pewnym wieku, właśnie z tego powodu, że gry są odbierane jako dziecinne. Pamiętam jak w czasach szkolnych gdzieś tak 30-50% kolegów i koleżanek grała na kompie czy na konsoli (nawet jeśli sami nie mieli to u innych kolegów). Nie znałem wtedy żadnego dorosłego, który by grał. A teraz wśród dorosłych znajomych to tak z 5% gra, kolejne 10% grało, ale przestało (a nawet jeśli by chcieli to i tak ma to bardzo niski priorytet bo przecież jest tyle "dorosłych rzeczy" i to by było tyle. 

Powoli jednak gry przebijają się - reklamy gier w mass mediach pojawiają się coraz częściej. Dzieci z lat 90 dorosły i część nadal gra. Po prostu trzeba czasu by widok grającego dorosłego utrwalił się w świadomości ludzi :)

[Jaracz 14]

1 godzinę temu, One_of_the_Many napisał:

Wydaje mi się, że to wynika raczej z tego, że byliśmy trochę opóźnieni technologicznie (z wiadomych powodów) i gry komputerowe na dobrą sprawę pojawiły się u nas dopiero w latach 90. Największym zainteresowaniem cieszyły się wśród młodzieży (bo młodz najłatwiej łykają to, co nowe i inne) i jako społeczeństwo dopiero przyzwyczajamy się do widoku dorosłych bawiących się przy grach.

 

Dokładnie to. Nie demonizowałbym za Serafinem roli jakiejś małej elastyczności społeczeństw zachodnich, bo to żadna cecha charakterystyczna, a raczej ogólna reguła, że ludzie z dystansem podchodzą do zmian. Raczej zwróciłbym uwagę na to, że gry w nowoczesnej formie to dużo młodsze medium od swoich wymienionych kolegów w postaci muzyki, książek czy filmów. Dzisiaj widok 30-latków grających na komputerze albo w planszówki jest powszechny, bo urodzili się w latach 80 - 90, kiedy startował boom na RPGi, systemy bitewne, konsole, gry komputerowe etc. Po prostu potrzeba czasu, aby nastąpiła zmiana pokoleniowa, a nowocześniejsze formy rozrywki staną się tym samym, czym dla starszych były tradycyjne gry w karty, warcaby lub szachy.
Tak nawiasem mówiąc, odnosząc się do fragmentu tekstu - jeśli ktoś uprawia hobby i czuje kompleksy lub niższość z powodu niedoceniania go przez innych, ten pała, a raczej atencyjna pała. Hobby to aktywność, którą człowiek realizuje dla siebie, a nie dla poklasku plebsu.