Zaloguj się, aby obserwować  
Maka1992

Ogień demonów - forumowa gra RPG

1131 postów w tym temacie

[morze... raczej z astmom a nie chrypką, no chyba, że chciałeś być oryginalny. ;) ja niestety NIE deklaruje. Właściwie to wpadłem napisać, że rezygnuje. Nie żebym nie miał czasu... Po prostu jakoś nie mam ostatnio ochoty...]

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

5 jest zadeklarowana, nawet trochę więcej, ponieważ część osób wyraziła chęć dalszej gry przez gg. Osoby, które obecnie są poza grą, ale nie wykluczam ich powrotu to:
Kalekdoskop86
Arianne
W związku ze szkołą itd. ostateczna "częstotliwość" pisania postów to 1 na tydzień;] Jakby ktoś w ostateczności nie mógł, niech poinformuje mnie lub huntera (chyba jeszcze jest moim zastępcą;p) Oczywiście można częściej;p
Wiem, że miałem czekać do 20:00, ale po co to robić, skoro wiadomo, że ogień nie zgasł. A więc zapraszam do gry, bądź pytania: "co mam dalej robić?" na gg;]

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Zapadł zmierzch. Czas ruszyć po mikstury. Podwiesiłem kapelusz do pasa, założyłem kaptur i ruszyłem w stronę rynku. Ludzie nadal się krzątali po ulicach. Karawaniarze zebrali się, pili i gawędzili. Poszedłem na tyły wozów. Przemykując się za ich plecami moją uwagę przykuła pewna konwersacja;
- i co znaleźli go? – powiedział jeden z mężczyzn, z niepokojem w gardle.
- właściwie to chyba on znalazł... – próbował odpowiedzieć drugi kiedy zostało mu przerwane;
- jakie chyba, o co chodzi? – spytał ze zdziwieniem i pod denerwowaniem pierwszy.
- otóż jakiś czas temu przyszedł jakiś elf do bramy. Twierdził, że jest z nami i, że ktoś go pobił, i zajął jego miejsce. Ponoć był agresywny, więc zabrali go do celi…
- no zmierzaj do sedna! – znowu przerwał pierwszy.
- no właśnie zmierzałem – pod denerwował się drugi – …więc, nadal zarzekał się, że jest z nami. Wreszcie jakiś strażnik zgłosił się do nas. Mam iść z nim to sprawdzić.
- oby to był on. Właściwie to musi być on, po co ktoś miałby się zarzekać, że jest z nami. No i o co chodzi z tymi kontrolami na bramie, żeby jednej osoby nie wpuścić… - dodał ze zdziwieniem w oczach pierwszy i jakby niepokojem w głosie…
No to nieźle… Ale nikt mnie raczej nie pozna, choć mogą zacząć się zastanawiać kogo wpuścili zamiast tamtego elfa, jednak to nie czas na to. Mam ważniejszy cel.
Wóz którego szukałem stał blisko muru miasta na granicy z jednym z budynków (w rogu), więc mogłem niepostrzeżenie dostać się do środka. Znając wcześniej wygląd fiolek szybko odnalazłem tę, której mi trzeba. Planowałem zabrać dwie, jednak najwyraźniej już została sprzedana, albo przeniesiona bo nie mogłem jej znaleźć. Zmuszony by ograniczyć się do jednej fiolki będę musiał uważać w gildii. Wydostałem się z wozu tak szybko jak do niego wszedłem i szybko uciekłem z miejsca zbrodni.

W drodze powrotnej do gildii zwróciłem uwagę na strażnika z jakimś facetem. Szli stronę koszar. Zapewne gdzieś nieopodal znajdują cele. Koszary stały przy murze, naprzeciw gild, nieopodal rozwidlenia głównych dróg(między południowo wschodnią bramą a rynkiem). Mam złe przeczucia…

Gildia, która była moim celem miała całodobową warte przy wejściu. Jednak jak się wcześniej dowiedziałem; na noc zamykają tylnie wejście do pracowni w piwnicach i nie patrolują ich. Tam właśnie uderzę. Wejście do piwnicy było proste. Jeśli w całej gildii zamki są takie prymitywne nie będę miał z tym problemów. Jednak kłopoty pojawiły się za drzwiami prowadzącymi z piwnicy na parter. Uchylając powoli drzwi zauważyłem, że za nimi jest jadalnia, w której zasiadali strażnicy, którzy powinni być na patrolu. Wyjście mogło mnie wysoce narazić na wykrycie. Miałem nadzieje, że zachowam miksturę na ucieczkę. Niech to. Musi być jakiś inny sposób. I tak przesiedziałem dwie godziny. Jeden z członków zszedł i pogonił rozleniwionych strażników do roboty. Część z nich ruszyła w moją stronę. Szybko wycofałem się i znalazłem schronienie w mroku. Kiedy wyszli tylnim wejściem na patrol dostałem się do głównego budynku. Przy minimalnej liczbie straży w środku przemknięcie do interesującego mnie pokoju było błahostką.

Zapaliłem świecę i zabrałem się z przeszukiwanie notatek i ksiąg. Przeszukując dokumenty w pokoju wróżbity napotkałem się na coś niezwykłego. Były to jego osobiste notatki na temat wróżb. Intrygujące okazało się to iż ostatnio wróżby sprawdzały się w stu procentach z dokładnością do najmniejszych detali. Jeżeli to prawda… Jeszcze nigdy z czymś takim się nie spotkałem. Jednak dziwnych rzeczy koniec to nie był. Wśród spisanych na tonie papierów przeprowadzonych wróżb były też zapiski o podróży… W czasie… To szaleństwo! Przecież to nie może być prawdą. Czytanie zostało mi jednak przerwane. Ktoś musiał dostrzec światło świecy. Mojego „agresora” zaczęła rozświetlać kula ognia. O w mordę! Bez zastanowienia chwyciłem kilka wróżb i dokumenty o podróży i wyskoczyłem przez okno. Kątem oka zauważyłem agresora… To był najwyższy kapłan. Nic dziwnego, że ma taki tytuł jego kula ognia wygląda imponująco. Wypadając z okna poczułem jak kula wybucha rozbijając się o ścianę gildi. Była to naprawdę imponująca eksplozja. Część dokumentów się rozsypała. Nie wiem co wyleciało i nie miałem czasu sprawdzać. Wylądowałem w krzakach przed budynkiem. Upadłem niestety tak niefortunnie, że skręciłem kostkę. Szybko sięgnąłem po miksturę i wypiłem ją. Efekt był szybki i z godny z oczekiwaniami. Ruszyłem w stronę wyjścia z miasta. Poruszałem się dość wolno (z oczywistych przyczyn) i na tuż przed bramą miasta efekt mikstury wygasł. Niezrażony tym, wiedząc, że wyjście jest w zasięgu ręki szedłem dalej przed siebie. Było ciemno i byłem pewien, że nikt mnie już nie powstrzyma.
- to on zatrzymać go! – usłyszałem. Natychmiast zacząłem rozglądać się. Poszli by od razu pod bramę? Przecież ich nie widziałem… Po chwili zauważyłem. Był to elf – ten sam, którego zrzuciłem z karawany. Pokazywał w moją stronę i krzyczał; „to on, zatrzymać go”. Nie miałem warunków do ucieczki. Ból był zbyt silny. To już koniec. Strażnicy biegli w moją stronę z bronią w ręku. Próbowałem stawić opór. Jednak nie mogąc oprzeć środka ciężkości na obolałej nodze szybko zostałem pozbawiony broni. Próbowałem jednak dalej. Zdołałem uniknąć pięści jednego ze strażników jednak zaraz po tym poczułem cięcie na plecach. Następnie znowu przed oczyma zbliżała się pięść. Tym razem znalazła swój cel… Następne co to obudziłem się w celi…

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

- Chodź, napij się. Trudno znaleźć kogoś, z kim można się porządnie napić, nie poruszając tematu dziwek i pieniędzy. A ty mi na takiego unikata wyglądasz.
-Hmm... Unikata pan mówi? A to czemu?
- Spójrz na tych, co siedzą obok, z żadnym z nich nie pogadałbym spokojnie o życiu, jak miałem w zwyczaju w swoim kraju. Z tobą mam nadzieję, że będzie inaczej.
- Mam nadzieję. O czym chciałby pan porozmawiać? O życiu?
- Ogólnie powiedziane. - zaśmiał się - Co porabiasz chłopcze?
- Ja? Szukam skarbu w górach.
- Skarbu? Podobno znajdziesz tam tylko śmierć z rąk demonów. Z tego co słyszałem, niedługo ma zacząć się nowa wojna.
- Wojna mówisz? Wojen dawno tu nie było. Zresztą nawet się na nie nie zanosi... Jakieś bunty ''''nieludzi''''? Czy może ludzie chcą do końca przejąć świat?
- Nie, wspomniałem przecież o demonach. Są przyzywane przez maga - szaleńca, chcącego dobić zmęczone po ostatniej wojnie rasy. To może być koniec naszego świata.
- Mag przyzywający demony do zniszczenia świata? Skoro tak to musi być jakiś dobry mag, jednak jak powszechnie wiadomo najpotężniejszym magiem jestem ja.- powiedziałem starając się żeby to zabrzmiało jak prawda...
- Nie rozśmieszaj mnie. Jesteś sympatyczny, ale nie wyglądasz na potężnego. Rozmawiałem kiedyś z potężnym magiem, wzrokiem zwęglił stojące za mną drzewo. Powiedział, że jeśli kiedykolwiek później ukradnę mu flaszkę wina, spotka mnie to samo.
Starałem się panować nad twarzą, co prawdopodobnie mi wychodziło. Poprawiłem się na niewygodnym krześle i wróciłem do rozmowy:
Jesteś magiem, tak? Byłeś w tutejszym przybytku magii?- spytał towarzysz
- Przepraszam... W czym?
- Miejsce spotkań tutejszych magów, próbują dowiedzieć się więcej na temat czekającego nas ataku. Jeśli chcesz, udaj się tam, może jakoś im pomożesz, jeśli znasz się trochę na czarach.
- Ja zauważyłeś nie jestem potężnym magiem, ale coś tam umiem. Wstąpię tam przy najbliższej okazji. Przeproszę pana na chwilkę. Dawno nie jadłem normalnego jedzenia.
Poszedłem pod zatłoczoną ladę i zamówiłem piwo oraz niedużą jajecznicę. Po chwili wróciłem do stolika razem z tym co kupiłem.
- Ja zauważyłeś nie jestem potężnym magiem, ale coś tam umiem. Wstąpię tam przy najbliższej okazji. Przeproszę pana na chwilkę. Dawno nie jadłem normalnego jedzenia.
Poszedłem pod zatłoczoną ladę i zamówiłem piwo oraz niedużą jajecznicę. Po chwili wróciłem do stolika razem z tym co kupiłem.
-Na czym to skończyliśmy panie... Mogę wiedzieć jak pan się nazywa?
- Ergandin
- A więc panie... Ergandin- powiedziałem zagryzając jajecznicę kawałkiem chleba- czym pan się zajmuje?
- Ja? Jestem poszukiwaczem przygód. I nie tylko przygód. Lubię rozmawiać z ludźmi, poznawać coraz bardziej różnych przedstawicieli mojej rasy. Nikt nie może poznać człowieka - tego się trzymam. Ale ja chcę spróbować i w przyszłości napisać książkę o ludzkiej osobowości.
- Poszukiwacz przygód? To podobnie jak ja. Właściwie to nigdy nie zastanawiałem się nad szukaniem stałej roboty... A może pójdę do wojska? A może... razem ''''poszukamy'''' przygód?
- Wątpię, aby zainteresowała cię moja praca. Ostatnio wałęsam się po knajpach, stawiając piwo i gadając z różnymi ludźmi, którzy się na mnie otwierają. Przecież, skoro "chłop funduje piwko, to musi być równy". Poznałem różnych oryginalnych osobników z wielu miast. Teraz chciałem jakiejś spokojniejszej rozmowy, no i wypatrzyłem ciebie. Trochę już się znam na ludziach i wiedziałem, że nie będziesz zadawał pytań w stylu "Podoba ci się ta ruda za barem?", "Postawisz jeszcze dwa piwka, albo trzy, jak ci nie robi różnicy?", "Ile włamów zrobiłeś od wczoraj... zero, to może chociaż dorwałeś jakąś na ulicy... też nie, to chociaż powiedz, kiedy ostatnio komuś mordę obiłeś?".
- Hmmm... Takie coś nazywasz poszukiwaniem przygód? Po co ci to potrzebne?
- Jak już wspomniałem, chcę napisać książkę. Interesuje mnie człowiek. Obojętnie jaki. Kiedyś zajmowałem się prawdziwymi przygodami, ale zrezygnowałem. Może kiedyś, kiedy znajdę odpowiedniego towarzysza, powrócę do dawnych zajęć. A żebyś wiedział, wiwernę sztyletem zabić umiałem... Tylko, że wtedy nie miałem innej broni i dosyć oberwałem w walce. - uśmiechnął się
- Aha- wypiłem ostatni łyk piwa kończąc ucztę- Ja chyba wybiorę się do tej gildii magów czy jak ty to nazywałeś...
Nieważne. Ważne że mam jeszcze jedno pytanie: Nie wiesz gdzie tu mogę znaleźć jakąś dobrze płatną pracę? Na razie praca na stałe mnie za bardzo nie interesuje. Szukam raczej pracy jako najemnik...
- Nie wiem, jestem tu przyjazdem i chyba niedługo wyjadę, jeśli problem demonów się nie rozwiąże. Jeśli nadeszłaby wojna, chciałbym wrócić do swojego miasta i znaleźć bezpieczne miejsce dla mojej rodziny. Dopiero później wyruszyłbym na wojnę jako żołnierz. Wracając do twojego pytania, nie wiem... porozmawiaj z Blidarem w przybytku magii, to mój daleki kuzyn, mag mieszkający tu już 15 lat, on zna to miasto lepiej.
- Dziękuję za radę. Pójdę już. Mam nadzieję że jeszcze się spotkamy...
- Ja też, do zobaczenia, młody magu.
Wyszedłem z karczmy. Szedłem chwilę aż zdałem sobie sprawę z tego że nie wiem gdzie to całe miejsce spotkań magów jest. Popytałem więc chwilę przechodniów. Po chwili byłem w drodze do Przybytku Magii...

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Madoxx:
- No i co, draniu! Nie dość, że napadasz, na swojego rodaka, to jeszcze okradasz komnatę wróżbity. Nieładnie. - Tur''garil usłyszał głos strażnika zza kraty. - Prawdziwa krew mrocznych elfów. - dodał po chwili - Podobasz mi się, jesteś taki, jak ci, których znałem kiedyś - słudzy pajęczej pani i samego siebie. Nikogo więcej. Teraz zaczynamy się upodabniać do naszych księżycowych braci, te prawa o kradzieży i napadach... tfu!. - splunął na podłogę. - No cóż, w każdym razie skradzione przedmioty ci zabraliśmy. Nie wiem, czy jesteś na tyle głupi, by wierzyć w te podróże w czasie. Co do przepowiedni może to być prawdą, ten wróżbita miał talent, jakiego zazdrościł mu sam arcymag. No cóż, na razie trochę tu posiedzisz. Za jakiś czas właśnie on cię odwiedzi. Chyba za 2-3 dni. To będzie twoja jedyna szansa, aby uchronić się od gnicia tutaj latami. [dialog z arcymagiem ustalimy sobie na gg;p]
cedricek:
Zaciekawiony wszedł do pokoju. Był ciekawy, z kim przyjdzie mu mieszkać. Edwin Magnus okazał się poważnym i małomównym rycerzem w średnim wieku. Natomiast Traglin Szybkopalcy był chudym, szczupłym i niskim człowiekiem o szczurzej twarzy. Nie miał pojęcia, jak mógłby służyć królewskiej armii. Dziś wieczorem odbywała się pierwsza oficjalna "popijawa", na którą zaproszeni byli wszyscy goście. Dlaczego nie, skoro pierwszy kufel miodowego jest za darmo. Edwin nie chciał uczestniczyć w imprezie. Wolał oddać się medytacji. W przeciwieństwie do niego Traglin zaczął rozgrzewkę kwadrans przed rozpoczęciem imprezy, wypijając dwie butelki taniego wina.
Impreza ku jego zdziwieniu przebiegała spokojnie, może dlatego, że barman miał do dyspozycji tylko trunki niskoprocentowe. A może dlatego, że po prostu akurat wybrał jedną z lepszych gospód? Poznał kilku nowych ludzi, między innymi dwóch byłych żołnierzy, wyrzuconych niegdyś za kradzież hełmu z arsenału, Egrundilę - czarnowłosą czarodziejkę, pragnącą dostać się do oddziału specjalnego, oraz Toma, dobrze zbudowanego, sympatycznego wąsacza, któremu bardzo potrzebne są pieniądze. Rozmowa przebiegała w miłej atmosferze. Aż w końcu... Wiedział, że to kiedyś się staniem, ale mimo wszystko miał nadzieję... Z końca sali dobiegł go głos:
- Ty sukinkocie... ! Z moją Marysią?!!! - w górę poszybował pusty kufel, po chwili w jego ślady poszło jakieś krzesło... Zaczęło się... Próbował umiejętnie wycofać się z terenu tawernianej bitwy, jednak jeden z szybujących szybko kufli trafił go w tył głowy. Upadł na ziemię. Kiedy się ocknął. Wszystko ucichło. Znajdowało się w dawnym porządku. Grupa ludzi była zebrana w kącie sali. Podszedł do nich i ujrzał, że zebrani przyglądają się leżącemu na podłodze ciału. Ciału Egrundili.
- Przykre. - powiedział smutno. - Naprawdę przykre, że straciła życie podczas zwykłej tawernianej bójki. Może to uspokoi trochę zapędy tutejszych pijaczków.
- To nie był przypadek. - usłyszał głos Toma. - Ktoś wykorzystał bójkę jako zasłonę i zasztyletował ją. Mamy tu mordercę... [hehe, wybacz, ale naszła mnie ochota na wejście w kryminał, jak zechcesz dialogów z NPC, wal na gg;] ]
DO WSZYSTKICH (oprócz domiego, ceda i madoxxa)
:
[Ekhem, ekhem... Przypominam, że się deklarowaliście, jest już środa, a tak jak napisałem raz na tydzień MUSI być minimum 1 post, jeśli nie chce się dostać warna, a potem bezwzględnie wylecieć.]

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

[Ja jako ja, Mistrzunio w oczywistej roli - 2, 3 dni później arcymag przychodzi do mnie i zaczynamy dialog]

- hmm... Tur''garil - powiedział cicho. W jego słowach było czuć moc. Na pewno nie był podrzędnym magikiem, ani tym bardziej głupcem - nie interesuje mnie sposób, w jaki dostałeś się do miasta. Nie obchodzi mnie też, że masz zawisnąć… Elf, którego pobiłeś jest bratem jednego z najważniejszych obywateli w mieście... Tur’ siedząc na pryczy bawi się jakimś kamykiem w ręku
- więc po co tu przyszedłeś - przerwał nie spuszczając wzroku z kamienia
- ale interesują mnie twoje powiązania z wróżbitą, konkretnie z Aldinranem... – dokończył arcymag. Tur’ rzuca kamieniem w ścianę kładąc się szybko na pryczy z rękoma za głową i podniesionym kolanem
- nigdy nie słyszałem tego imienia - choć prawdą to było, jednak oczywiste jest o kogo chodzi, jednak bezczelność Tura’ w dniu dzisiejszym sięgała szczytów.
- możliwe… Niewątpliwie jednak byłeś w gildii magów i odwiedziłeś jego komnatę - ciągnął spokojnie arcymag - myślisz, że o tym nie wiem? Dlaczego w takim razie tak szybko po wyjściu z gildii zostałeś złapany?
- bo jegomość elf [ten pobity - od karawany] mnie przyuważył - odpowiedział po raz kolejny w arogancki, bezczelny sposób, jednak w tej samej chwili opuszcza kolano i gwałtownie siada na pryczy - może skończymy to przedstawienie? Oboje dobrze wiemy, gdzie byłem i co robiłem. Pytanie brzmi czemu Ciebie to interesuje - spojrzał głęboko w oczy arcymagowi.
- nie powinno cię to obchodzić. Powinno cię obchodzić twoje życie, które mogę ci pomóc ocalić. Wiedz, że tylko moje słowo może uratować cię od stryczka. A więc mów, co wiesz o Aldinranie?
Thur wstał z pryczy wciąż patrząc na arcymaga i zaczął się śmiać. Zaczął w tym samym czasie zataczać kręg wokół własnej osi. Gdy stał plecami do maga nagle przestał się śmiać i niezwykle szybko odwrócił się o pozostałe 180 stopni chwytając w tym czasie za kraty. Przybliżył równie szybko doń twarz
- gadasz z jajem jak na takiego staruszka, ale skąd mam mieć pewność, że mogę Ci zaufać? O mało mnie nie usmażyłeś tą gigantyczną kulą ognia... Odepchnął się od krat. Lekkim ciałem zrobił parę kroków przechylając się na boki i wziął głęboki oddech - wiem o nim tyle co przeczytałem z papierów.
- właśnie, notatki. Zdobyłeś je w komnacie wróżbity. Nie pytaj się mnie, skąd wiem, że tam były. - uśmiechnął się - ale dlaczego akurat tam skierowałeś swoje kroki? Musiałeś mieć jakiś powód. Powiedz mi, co to za powód. - jego głos był chłodny niczym lodowiec, nie przejmował się zachowaniem Tur''garila, sprawiał wrażenie skały - jak nie chcesz, nie musisz mi ufać, ale co ci innego pozostaje?
- co mi pozostaje? - zapytał Tur’ stojąc cały czas tyłem do maga - mogę zabrać swoją wiedzę do grobu. Chciałbyś tego? - przechylił głowę w lewo jakby chciał obrócić ją o 180 stopni i się uśmiechnął.
- nie. Ale ty tego też nie chcesz. Więc możemy się dogadać. - arcymag odwzajemnił uśmiech.
- wiesz? Nawet tu przyjemnie... Cisza z racji tego, że nie ma innych więźniów. Mam z kim pogadać - spojrzał Tur’ na strażnika przyglądającemu się konwersacji - nie pamiętam kiedy miałem chwilę by pozbierać myśli, nie martwiąc się o niebezpieczeństwa... Niczym zaszczuty kundel. Ironią w tym wszystkim jest to, że takiego życia nie chciałem... Więc teraz powiedz mi... Co mi zaoferujesz? Co mi takiego możesz dać by rozwiązać mi usta. Wolność? I PO CO! - zaczął ostentacyjnie i ze złością wymachiwać rękoma Tur’ - po co? Pytam! Nie... Nie wolności szukam... Tylko odpowiedzi... Odpowiedzi na pytania, które mnożą mi się odkąd go spotkałem...
- spotkałeś go – przerwał arcymag - a więc to prawda, że wyniósł się z miasta. Opowiedz mi o tym spotkaniu wszystko co wiesz - powiedział stanowczo, poczym zamyślił się - Co mogę ci dać... Najpierw powiedz mi czego chcesz, byle bez żartów, a ja się zastanowię - Na twarzy Tur’garlia znowu pojawił się uśmiech.
- nasze cele są bliższe niż Ci się wydaje Magu - zaznaczył ten tytuł jakby z obrzydzeniem - jak już wspomniałem szukam odpowiedzi. Odpowiedzi, na pytania które zacząłem sobie zadawać po jego spotkaniu. Odpowiedzi, których tylko on może mi udzielić...
- ja też mogę ci pomóc. Znałem go, był potężny, był dla mnie zagrożeniem. Zawsze wiedział co się stanie, wiedział, że zechcę się go pozbyć. Dlatego stąd uciekł. Przypuszczam nawet gdzie, ale on wie, że nie opuszczę miasta. Można powiedzieć, że cichym sposobem przejąłem nad nim władzę, którą podczas nieobecności mogę stracić. Jeśli więc zechcesz, mogę cię posłać w tamte okolice, ale pamiętaj; on jest mistrzem swojej sztuki - mógł to przewidzieć. Może czekać na ciebie, nie wiem po co i dlaczego. Teraz już wiesz, co dostaniesz. A więc twoja kolej - chcesz wróżbity, dam ci szansę, ale chcę usłyszeć od ciebie wszystko co się działo przy waszym spotkaniu, czego dotyczyła rozmowa między wami... – Tur’ stanął twarzą w twarz z arcymagiem
- hah! Wiedział dobrze, że w Dumiteriallyinum czeka go śmierć. Nawet posłużył się mną w zgubieniu pościgu i... Podarował mi... jedną ze swoich wróżb...
- jej treść… Jaka była?
- myślisz, że tak od razu wszystko z siepie wyrzucę? – Tur’ uniósł jedną brew jakby ze zdziwienia - najpierw wolność. Jak będę miał spowrotem swoje rzeczy to dokończymy rozmowę... - po czym położył się na pryczy i zamknął oczy - Arcymag przyglądał mu się chwilę, ani trochę nie tracąc ze swojego wizerunku skały, po czym przywołał do siebie strażnika. Po chwili ten wrócił z ekwipunkiem więźnia.
- masz swoje rzeczy - powiedział czarownik, prostym zaklęciem przenosząc inwentarz Tura’ do celi - i mam nadzieję, że dotrzymasz słowa - uśmiechnął się arcymag – Tur’ nie otwierając oczu.
- nie słyszałem otwierających się krat do celi... Chcesz żebym wyszedł z morzem krwi za swymi plecami? To równie dobrze możesz zostawić mnie na stracenie - odwzajemnił uśmiech Tur jakby widział wyraz twarzy arcymaga pomimo swych wciąż zamkniętych oczu
- chciałeś swoich rzeczy - tak mówiłeś. Nie liczą się myśli, tylko słowa, ja obiecałem ci wolność, kiedy będę wiedział to, co uznam, że mi wystarczy. I dotrzymam słowa, jeśli tak ci zależy, obiecuję ci też, że przeżyjesz, choć i tak nie planowałem twojej śmierci. Aby jeszcze rozwiać twoje wątpliwości wiedza, jaka mi wystarczy to PRAWDZIWA treść przepowiedni, jaką otrzymałeś.
- niecierpliwisz się starcze – Tur’ zaczął się ubierać - czy to przystoi komuś twojej renomy? - jak zwykle w sytuacjach, w których Tur’garli czuł się pewnie omijał wzrok rozmówcy; właśnie skończył nakładać odzienie i zapinać pas. Nałożył kapelusz na głowę; - "Strzeż się wszystkiego, nawet jeśli wydaje się niegroźne. Ktoś usiłuje zastawić na ciebie sidła, mogące zaszkodzić dziesiątkom twoich rodaków." Brzmiały jego słowa... A teraz drzwi - puknął w czubek kapelusze unosząc go i pozwalając na kontakt wzrokowy... Tur’ uśmiechnął się i czkną...
- cierpliwość jest cnotą, ale czas to pieniądz, a pieniądz to zysk. - powiedział arcymag, otwierając drzwi. Jesteś wolny, nie narób sobie więcej kłopotów. Odwiedź mnie jutro przed południem. Wtedy powinienem mieć dla ciebie szczegóły wyprawy śladem wróżbity. Wiem, co chciałem i to mi wystarczy. Do jutra, Tur''garil, wiedz, że zawsze jest dobrze mieć potężnych sojuszników, więc nie narzekaj. Dotrzymałem słowa. Nikt cię nie zadźga od razu po wyjściu. W każdym razie ja nie mam nic takiego w planie. - Tur wyszedł z celi i skierował się w stronę wyjścia. Przy drzwiach zatrzymał się;
- Jastrząb nie szuka przyjaźni tylko pożywienia - i wyszedł - Arcymag uśmiechnął się w duchu.
- kto tu mówi o przyjaźni? - zapytał sam siebie z rozbawieniem, spoglądając za odchodzącym Turem’. – ja po prostu wiem, że możesz być cennym sojusznikiem, a sojusze zawsze można zerwać... - roześmiał się i teleportował do swojej komnaty w gildii.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Dnia 18.09.2008 o 22:05, Kalejdoskop86 napisał:

Ja się wypisuję z gry. Żaden MG nie chce się zająć moją postacią i ogólnie nie mam o
czym za bardzo pisać.

[Ok, rozumiem to, ale nie zwalaj winy na MG;p Inni gracze jak nie mają o czym pisać, zwracają się do mnie na gg, raz się zdarzyło mailem i na GS''ie, ponieważ po pierwsze: nie ma tu wymiany zdań gracz - MG - gracz, po drugie, skąd mam u licha wiedzieć, czy ci się wtrącać czy nie? Zawsze się wtrącam, kiedy uznam to za stosowne, albo jeśli gracz uzna i mi o tym powie albo pod koniec posta, jak ced, albo w jeden z wymienionych powyżej sposobów. Tak przy okazji to samo nie tyczy tylko Kaleja, ale i wszystkich graczy. Jak chcecie, abym się wtrącił po waszym poście - dajcie znać (co nie znaczy, że jak nie zechcecie i nie dacie znać, to się nie wtrącę ;] )]

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Szedłem chwilę. Budynek Przybytku rozpoznałem łatwo. Wyróżniał się tym że był ładniejszy. Nie wszedłem jednak od razu. Przyciągnęły mnie kramy. Planowałem już wcześniej coś kupić. Oglądałem chwilę sprawdzając ceny [Proszę MG żeby napisał ceny ubrań, broni, jakiegoś innego ekwipunku i może czarów :P]. Oglądałem jeszcze chwilę i skierowałem się w stronę miejsca spotkania magów. Niezbyt obchodziły mnie ich problemy, sądziłem raczej że dostanę od nich lub od znajomego Ergandina jakąś pracę za którą mógłbym kupić jakiś ekwipunek i kontynuować podróże jako słynny poszukiwacz przygód. Podszedłem do zamkniętych drzwi. Nawet przez nie czuć było energię Przybytku. Gdy otworzyłem drzwi, moc wsiąkła we mnie jakbym był jakąś gąbką... Czułem w sobie moc... Czułem że mogłem użyć potężnych czarów.Wszedłem do środka. Od mocy moja skóra robiła się twarda a włosy podnosiły się delikatnie do góry. Nie było to miłe uczucie. Nie wiedziałem jakie rzeczy działy się ze mną. Czytałem kiedyś że pierwsze zetknięcie z większą ilością energii źle wpływa na niektórych. Ja jednak miałem już styczność z magią więc bardzo tego nie odczuwałem. Zaczęły czuć wibracje na ciele. Szedłem dalej długim korytarzem czując moc a wibracje zrobiły się przyjemne. Po obu stronach korytarza były drzwi od pokoi. Były to jednak pokoje w których prawdopodobnie spali czarodzieje. Szedłem dalej. Na końcu korytarza były duże drzwi. Stamtąd poczułem szybki podmuch energii. Było tak potężny i tak nagły że zwymiotowałem. Wibracje były nie do zniesienia. czułem że włosy stanęły mi już prawie pionowo. Powstrzymałem dalsze wymioty i obejrzałem swoją skórę. Z wyglądu się nie zmieniła, była jednak ciągle twarda. Po krótkiej obserwacji stwierdziłem że leci z niej para. Zakryłem rękę rękawem, poprawiłem włosy i wszedłem.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

TARGOWISKO W DELMOND:
Kowal/Płatnerz (cena sprzedaży wynosi 50% ceny kupna, zaokrąglając w dół, przedmiotów o cenie 1sz nie można sprzedać)
Gizarma - 9 sztuk złota
Korbacz ciężki - 15sz
Kosa - 18sz
Maczuga dwuręczna - 5sz
Miecz dwuręczny - 50sz
Nóż - 2sz
Kij - 1sz
Sztylet - 3sz
Krótki miecz - 6sz
Lekki młot - 3sz
włócznia - 3sz
Młot bojowy - 12sz
Lekki topór - 9sz
Szabla - 7sz
Długi miecz - 15sz
Cep bojowy - 16sz
Topór bojowy - 20sz
Miecz półtoraręczny - 35sz
Zbroja łuskowa - 55sz
Kolczuga - 140sz
Napierśnik - 215sz
Zbroja płytkowa - 270sz
Rogaty hełm - 10sz
Szyszak - 7sz
ARTEFAKTY:
Kolczuga paladyna - 1000sz (odstrasza nieumarłych - ten sam efekt co um. paladyna)
Rapier paladyna - 270sz (otacza go biała aura, rozświetlająca otoczenie, noszenie go zwiększa reputację o 1)
Łuczarz/garbarz:
Lniane odzienie - 1sz
Przeszywanica - 5sz
Zbroja skórzana - 10sz
Gruba zbroja skórzana - 21sz
Zbroja skórzana ćwiekowana - 32sz
Kusza lekka - 32sz
Bełt(12) - 1sz
Strzałka(12) - 1sz
Zatruta strzałka(5) - 200sz
Skórzana czapka - 2sz
Łuk krótki - 32sz
Łuk długi - 72sz
strzała(12) - 1sz
Alchemik (UWAGA - w targowisku w Silvertown tego nie napisałem, ale też obowiązuje - level postaci, dla których przeznaczona jest dana mikstura)
Słaba mikstura uzdrawiająca - 15sz (lv 1-10)
Słaba mikstura many - 15sz (lv 1-10)
Mikstura uzdrawiająca - 55sz (lv 11-25)
Mikstura many - 55sz (lv 11-25)
Eliksir życia - 100sz (lv 26-35)
Eliksir magicznej energii - 100sz (lv 26-35)
Eliksir całkowitego uzdrowienia - 180sz (lv 36 i wyższy)
Eliksir pełnej odnowy duchowej - 180sz (lv 36 i wyższy)
Słaby eliksir przyspieszenia - 60sz
Słabe antidotum - 24sz (lv 1-15)
Antidotum - 50sz (lv 16-30)
Uniwersalny neutralizator trucizn - 110sz (lv31 i wyższy)
Sklep magiczny:
Szata adepta - 12sz
Szata maga - 20sz
Szata mniejszej ochrony przed ogniem - 80sz
Złoty pierścień - 70sz
Złoty naszyjnik - 80sz
dominikańczyk:
- Witaj, przybyszu. - powitał go głos siwiejącego mężczyzny w purpurowej szacie - Wyglądasz mi na maga. Zechciałbyś może nam pomóc mamy tutaj urwanie głowy z tymi demonami... Jeśli tak, lub masz jeszcze inną sprawę, porozmawiaj z Druglaheyem - naszym mistrzem, albo Blidarem, bo w chwili obecnej tylko on oprócz mistrza nie ma nic do roboty. Ja muszę zająć się problemem ograniczonego postrzegania w obszarze aktywnego przywoływania i znaleźć sposób na przedarcie się przez magiczne osłony strzegące portalu. No, to lecę... Aha, komnata mistrza jest na ostatnim piętrze, a Blidar powinien być gdzieś tutaj. Poznasz go po śmiesznej, rudej bródce. Do zobaczenia.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Razie szedł wolno ciemną ulicą pogrążony w rozmyślaniach.
Od pijańskiej zabawy i mordu minęło parę godzin a on dalej nie mógł się otrząsnąć. Nic mu tu nie pasowało. To bylo morderstwo, ale... Ale nie zwyczajne.
Jakoś nie sądził, aby czarodziejka, która miała umiejętności, które pozwalały jej na myśli o oddziale specjalnym dała się tak łatwo zasztyletować. To nie trzymało się kupy. czarodzieje mają szybszy refleks i dodatkowe magiczne zmysły, które pozwalają im wyczuć takie ataki.
Dziwne.
Nagle Raziel zatrzymał się, jak wryty. Przecież to oczywiste! Zabójcą musi być osoba, która także zna arkana magii i to na tyle, że mógł się zamaskować i uśpić czujność czarodziejki.
A skoro tak, to musiał być przez kogoś nasłany. Magicy, a szczególnie tacy dobrzy magicy nie zabijają ,,ot tak".
Zawrócił do karczmy. Trzeba delikatnie wypytać ludzi...
[ teraz MG]

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Daedel miał mieszane uczucia. Z jednej strony był zadowolony, że chociaż 5 złotych monet udało mu sie zarobić (w zasadzie za darmo). Z drugiej natomiast, zdał sobie sprawę, że lata studiów na magicznym uniwersytecie nie przyniosły praktycznie żadnych rezultatów. Teraz bardzo żałował tego, że nie ukończył uczelni jak należy. Elf obiecał sobie w duchu, że w wolnych chwilach będzie ćwiczył nawet najprostsze sztuczki. Przez ostatnie lata zaniedbał sztukę magiczną na rzecz walki wręcz. Młodzieniec był jednocześnie bardzo zdziwiony hojnością swojego niedoszłego zleceniodawcy. Na jego miejscu, Daedel by spuścił manto takiemu "cwaniaczkowi".
Elf doszedł do wniosku, że nie dorobi sie zbyt wielkich pieniędzy na takich szemranych interesach. Postanowił więc zająć się poważniejszą pracą odkładając na bok rządzę przygody.
- Eee... dzień dobry! Ja w sprawie roboty.- rzekł do któregoś z pracowników zakładu alchemicznego kiedy wreszcie tam dotarł. Ciekawiła go ta praca przy miksturach. Miał jednak nadzieję, że nie będzie potrzeby testowania jakiś trucizn...

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

- Hm... - zainsteresowała mnie historia chłopaków. Kim mogła być ta dziweczyna? Musiałem się tego dowiedzieć - Chłopaki, nie wiem, kto was okradł, ale to nie byłem ja! Ale mam nadzieję, że zaraz sie tego dowiem... Czekajcie tu na mnie.
Po tych słowach wyszedłem z pokoju i skierowałem się wzdłuż korytarza do czwórki. Przed drzwiami lekko zapukałem i usłszałem krótkie: "proszę". Wszedłem i spojrzałem na młodą kobietę leżącą na łóżku. Czerwona zbroja pasowała jej do czerowych włosów, ust, paznokci, a także oczu. Najbardziej zainteresowała mnie jej skóra - z daleko wyglądała normalnie, ale z bliska widać było coś jakby łuski.
- No w końcu przyszedłeś, kochaniutki - powiedziała z flirciarskim spojrzeniem na mnie

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

No cóż, zniknięcie ognia było blisko, ale rzutem na taśmę odezwało się 5 osób. Czy pisanie posta raz na tydzień to dużo? Nie daję warnów, bo nie widzę w tym sensu, jak znowu będzie taki zastój, nie zechce mi się już czekać, tylko oleję sprawę tak jak część z Was.
Tymi, którzy czekają na kontynuację, zajmę się jutro. Jeśli ktoś nie wie co robić prosze o kontakt przez gg, nie mam ochoty bawić się w zgadywanki - czy gracz wie co pisać, czy mam mu w tym pomóc

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

[W końcu jestem w stanie dokończyć ten cholerny post. Znając moje szczęście pewnie pokićkałam cosik z czasem, ale najwyżej później to poprawię... :S]

Szum osuwającej się ziemi i huk uderzających dłoni i stóp przybierał na sile z każdą chwilą, a powietrza ubywało, tak samo jak i mrówek. W sumie to nie chcę tego przeżyć. W następnej chwili uderzyło mnie zimne powietrze, niczym rozpędzony wóz z bydłem w małe dziecko stające na skraju gigantycznej przepaści z żelazną kulą u nogi. No co? Przed oczy rzuciły mi się kolorowe plamki. Fajne!
- Dobra, ej, no weź, kurna, no, weź, no! Ty mi się, no, kurna, nie będziesz się,kurna, no, laska, no, taplać, kurde z mrówami jakimiś, kurde, no! - Spojrzałam na czerwoną twarz starszego mężczyzny ze różnymi purpurowymi znakami.
- A pan do kogo? Aaach, pozwolisz, że już sobie wyrobie teorie. Jesteś jednym z sukinsynów mojego ojca którzy, zapewne mają wprowadzić mnie przez progi piekła...blah,blah,blah, itepe, itede, etcetera, etcetera...
- Hm... Nic, kuźwa, nie rozumieee jak ty tak, kurna, no piszczysz, to ja ci, kurna, no, kurna się ładnie, kurde felek, przedstawię, kurde. Tomuś z Nałąk, kurna, a, kurna - chrząknął - Eltr Tinnyer kazał przekazać, kurna, pozdrowionka, no.
Pozdrowionka? Tomuś przysunął się do mnie, śmierdział siarką i biło od niego tanimi sikaczami. Zaczynam się bać. Zaraz, zaraz.
- Co ty taki kurdupel jesteś, żeś niewiele większy ode mnie?
- Jestem, kurde, minionem. Kształty to specjalność Tomusia! Ej, no, dobra, nieważne, no, a teraz łap, kurde, aktywacza, bo chyba, ej, Eltr walnął, kurde przekleństwo?
Wzruszyłam ramionami. No dobra, bardzo chciałam wzruszyć ramionami, ale chyba mi nie wyszło.
- Po kiego diaboła mam brać udział w tych waszych czarach-marach?
Minion uniósł brew,uśmiechnął się okazując drobne żółte zęby i odpiął od pasa (jedyna część ubrania którą miał na sobie. Jeżeli pas się do ciuchów zalicza. Dlatego też nie lubię demonów. Fe.) niewielką sakiewkę, otworzył ją i wyciągnął niewielki kamyczek, po czym pstryknął lewą ręka dwa razy i zacisnął pięść.

*********

Z kojącej ciemności obudziło mnie uderzenie. Co do.... Następne, a po chwili znajdowałam się pod wodą. No, pięknie, pada! Niech mi jeszcze jakiś szlachcic ze sforą ogarów wybiegnie na polowanie! Niech no ja tylko tego Tomusia znajdę to mu wszystkie kończyny powykręcam na lewo... Zamknęłam oczy. Argh. Nagle, gdzieś blisko zarżał koń. Koń?! Co tu w lesie robi koń?! Chwilę później dobiegł mnie szczęk metalu ocierającego się o metal. Niech mnie piorun razi jeszcze! Woda spływająca do mrowiska wyrzuciła mnie na kamień, chwilę później dzięsiątki, nie - tysiące, dziesiątki tysięcy! Czarnych niczym błogosławiona noc kruków zaczęła tańczyć na niebie przecinanym błyskami. Krakanie jednocześnie dawało ulgę, ale i przyprawiało o dreszcze. Ptaki formowały się w jakieś kształty, znaki.... Co to może do cholery oznaczać?!

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Dla tych co jeszcze nie zauważyli:
Ostatecznie informuję, że ogień "zgasł". Przepraszam cedricka, że nie rozwinąłem jego wątku, ale jak dzień po dniu widziałem te niezmienne 795 w liczbie postów, zaczęło mi się odechciewać MG-ostwa. Czekałem przez jakiś czas, dziś patrzę... 795 postów. Fajnie. Miał być nowy post raz na tydzień. Aby nikt się już nie męczył z pisaniem nowego posta za tydzień albo dwa - na dzień dzisiejszy gry nie ma. Może nastąpi reaktywacja przed wakacjami, kiedy wszyscy będą mieli więcej czasu i chęci.
Pozdrawiam.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Uwaga!!! Ogłaszam wstępny nabór do drugiej (mam nadzieję, że tym razem bardziej udanej) edycji ognia. Chętni na razie niech się zgłoszą, bez kart postaci, po prostu deklarując chęć udziału. Na zgłoszenia czekam do poniedziałku. Wiele rzeczy nie będzie zmienionych, ale jednak wniesionych zostanie parę poprawek, między innymi w umiejętnościach i magii, poza tym fabularnie gra rusza od nowa, oczywiście można mieć te same postacie, ale będą one podlegać wymienionym wyżej poprawkom i będą osadzone w zupełnie innym miejscu.

Data rozpoczęcia odnowionej gry jest przewidywana na poniedziałek, 16 marca.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

Utwórz konto lub zaloguj się, aby skomentować

Musisz być użytkownikiem, aby dodać komentarz

Utwórz konto

Zarejestruj nowe konto na forum. To jest łatwe!


Zarejestruj nowe konto

Zaloguj się

Masz już konto? Zaloguj się.


Zaloguj się
Zaloguj się, aby obserwować