StuntmanRodent

Trochę się martwię, że jest to już tylko odcinanie kuponów od genialnej Achajii. Obym się mylił. Okładka z samym Virionem nie wiele ma wspólnego. Z tego co pamiętam, był z niego raczej niepozorny grubasek, pijus i hulaka. Sprytem nadrabiał wszystko.

Pewnie obsuwa jakaś :) Swoją drogą, (chyba) każdy przygotował coś na wzór Karty postaci do RPGa, ale nikt nie odpowiedział na samo pytanie zawarte w konkursie. Dlaczego chcielibyśmy się w tę klasę wcielić? Choć  może coś przegapiłem :)

Włóczykij Świat: Eora (Pillars of Eternity) Rasa: obecnie leśny elf, wcześniej nieznana Klasa: pieśniarz Wygląd: Włóczykij jest niewysokim elfem o smukłej budowie, jego włosy mają srebrną barwę, którą wzbogacają niebieskie pasemka. Jego długie uszy zdobią liczne kolczyki. Bohater nosi lekki strój podróżny, a jego tors okalają pasy, których zadaniem jest podkreślać sylwetkę elfa. Przypięte do nich łańcuszki i metalowe spoiwa sprawiają, że przy każdym ruchu Włóczykija, jego strój lekko podzwania. Choć trudno w to uwierzyć, elementy te przy dłuższym wsłuchaniu się, zdają się odgrywać własną melodię. Historia: Sam Włóczykij nie do końca wie, kim jest. Żył już przed wiekami, ale w jakiś sposób jego dusza została oddzielona od ciała i zmuszona do tułaczki bez celu. Los odmienił się dla niej wraz z eksperymentami animantów, którzy pozostawili po sobie pustą skorupę pozbawioną duszy. Esencja Włóczykija zdołała ją opanować i tak bohater znalazł się nagle w ciele leśnego elfa gdzieś na terenie Wędrującej Bieli. Być może był to łut szczęścia albo sam Berath ulitował się na bohaterem. Z luką w pamięci i innym światem czekającym na odkrycie, bohater przyjął nowe imię. Rozpoczął wędrówkę po świecie, której celem było spróbowanie wszystkiego. Został aktorem, pieśniarzem i kronikarzem zarazem, występował w wielkich miastach i w zapadłych wsiach. A to, co widział i słyszał, skrupulatnie opisywał. Nigdy nie ustał jednak w poszukiwaniu odpowiedzi, kim był kiedyś. Umiejętności: Bratnia dusza - figle trzymają się Włóczykija i być może dla tego, tak łatwo zjednuje sobie sympatię ludzi. Nie ważne czy ma do czynienia ze szlachtą, niewiastami czy lokalnymi opojami. Aura lekkoducha - w walce Włóczykij atakuje brawurowo, częściej zadając obrażenia krytyczne, ale też rzadziej parując ciosy wrogów. Melodia duszy - Włóczykij jest w stanie dostroić swoja pieśń do duszy kompanów/wrogów, by natknąć ich otuchą/zasiać ziarno zwątpienia. Szczególne podatne są na nie duchy, dla których często melodia staje się formą egzorcyzmu.

Hmm, trochę się boję o Planescape, bo jakoś nie widzę by BeamDog udźwignęło potencjał... Wierzę jednak w Avellone'a.

Miałem okazję chwilę pograć, spodziewałem się ładnej platformówki, a dostałem piękną platformówkę z zabójczym poziomem trudności :)

Ostatnio wychodzi tyle tytułów, że Mass Effect prawie bym przegapił... Zapowiada się super, tylko czy odciągnie ludzi od Horizona?

Grałem na PC i zabawa była całkiem przyjemna, chociaż na edycję konsolową nie będę czekał a drżącymi nogami. Jak na razie na PS4 zaorała siódemeczka :D

Zapowiada się nieźle, graficznie prezentuje się super, a po Shadow Tactics mam nawet ochotę na azjatyckie klimaty :)

Od początku wiedziałem, że czwórka nie przeniesie nagle serii do grona gier wybitnych. Przyznaję jednak, że nieco zwątpiłem widząć zagraniczne oceny. Ta recenzja pokazuje, że jednak nie zwariowałem i nowy Sniper Elite to dalej przecietniak, który ma niezły system postrzałów z ujęciami rentgenu. I tyle.

Spodziewałem się debiutu na miarę Mafii III, jakichś zachwytów nad fabułą, ale drętwnych animacji, powtarzalności oraz bugów. Tymczasem grając u znajomego nawet nie zauważyłem jak minęło mi kilka godzin. Jak na razie czuję, że prawdziwa przygoda przede mną, ale mieszanina postapo z Primalem podoba mi się. Jest tutaj sporo z Wiedźmina, nawet lekko poczułem ducha Gothica, a przynajmniej podobne uczucia towarzyszyły zabawie. Jednocześnie Horizon daje sporo od siebie. Jestem pod wrażeniem.