Essau

Ogólnie trzeba chyba nazwać DLC trudnym. Poprzeczka została zawieszona wyżej i nie tylko w odniesieniu do bossów, ale też zwykłych, szarych przeciwników. Irytujący byli ci ''nekromanci'' w drodze do finalnego bossa.

Mi z kolei najtrudniej się walczyło z . Świetny z niego woj, świetne combo. Też zacząłem obmyślać "taktyki" własnego autorstwa, w panice jaki człowiek pomysłowy : p.

Haha, znak rozpoznawczy serii is coming .

Hm, jestem w Undead Crypt i gram tankiem (sl 127). Mam dziwne wrażenie, że gdybym wziął maga, skończyłbym grę na poziomie przynajmniej o połowę niższym i o wiele szybciej. Tak grałem w pierwszą część DS. Tam w połowe NG+ przestałem grać, bo zwyczajnie było za łatwo z bossami. Można mówić, że im łatwiej, tym lepiej i w sumie o to chodzi żeby tworzyć najlepsze postacie. W moim odczuciu jednak solą "Soulsów" są jednak walki z bossami i o wiele bardziej ekscytujące jest stawanie z tarczą i dzidą, aniżeli puszczenie 2-3 czarów i bye bye.

Dlatego nie gra się magiem, bo wtedy walka z bossami to spacerek. Już w DS tak było przecież.

Nie podoba mi się to, jak stopniowo wycofywano się z pierwotnych-korzystnych planów dla Plusowiczów. Nie podoba mi się to, że gra miała być na premierę PS 4. Mogą mnie cmoknąć, złotówki nie wydam na tę grę, będą inne samochodówki.

Nigdzie nas nie kochają : D

Gdybym nie zagrał w Mars: Warlogs, pewnie bym się nie interesował tym tytułem. Jednak po M:W jestem piekielnie napalony na tę grę, bo wiem, że to studio jest zdolne i umie nadać rpgowi duszę. To dziś rzadkość.

Już widać po paru screenach, że będzie miodne. Japończycy mają patent na tego rodzaju gry.

Uff, nareszcie padł. Jak dotąd najsilniejszy boss.

Odniosłem się do ogółu graczy, bo znakomita większość walczy z kimś, Captain Obvious. Poza tym, pokaż mi gracza, który po X porażkach i w apogeum zdenerwowania się nie skusi skorzystać ze wsparcia, jeśli tylko się da.

Ależ robię to świadomie. Nic mnie tak nie irytowało w DS, jak inwazje wykoksowanych graczy. Gram bez stresu. Wystarczy, że phantomy-boty dokonują inwazji, graczy nie potrzebuję.Walki z bossami też są trudniejsze, bo w końcu nikt mi nie pomoże, trzeba się bardziej przykładać.

Całą grę przechodzę na offline i jakoś nie czuję z tego powodu dyskomfortu.

Dragon Age starczał spokojnie na 60-70h. Wierzę, że tu i 100 da radę wykręcić.

To już wiadomo, co będzie w PS Plus.

Kaszanka.

Mi się z kolei bardziej podobają, ba, przykładowo starcie z bardzo klimatyczne i już droga do bossa sugerowała, że nie czeka tam na mnie aniołek.

Szkoda, że niedawno przeszedłem kolejny raz wszystkie trzy części, bo kupiłbym wersję na PS4. No ale cóż, pozostaje TLOU, jako że nadal nie ma szału z grami, każda klasowa marka mile widziana. Minęło prawie pół roku od premiery PS4 i brak gier to przegięcie pały, fakt. Tylko że mleko zostało już rozlane i nic z tym nie zrobimy. Jak to mówią- na bezrybiu i rak ryba.

Nie zgodzę się, że DS było lepsze od DSII. Owszem, jest trudniej, ale głównie przez pierwsze kilka godzin gry. Jak ktoś przebrnie przez trudny start, znajdzie pierścien ograniczający zmniejszenie życia i zdobędzie więcej estusów, gra się już okej. O wiele bardziej podobają mi się etapy, niektóre po prostu są piękne. Mniej drogi trzeba pokonywać do bossów, co jest olbrzymimi plusem. Dobrze mieć jedną bazę wypadową, gdzie wszystkie ważne postacie są pod ręką. Tak naprawdę przeszkadza tylko długość picia estusa, no ale wtedy już naprawdę nie byłoby nic trudniej.

Pograłem kilkanaście godzin i gra jest miodna. Podoba mi się, że sprawdzają się patenty z pierwszej części, dzięki czemu doświadczeni gracze wiedzą, o co w grze chodzi. Dalej jest tak, że w zasadzie każda broń może być przydatna, a na pozór byle jaka pałka może okazać się najlepszą bronią. Ginę i powstaję, a nawet nta śmierć nie pozbawia zapału do dalszej zabawy. Ode mnie 10/10

W maju będzie Bound by Flame, zapowiada się znakomity erpeg.

Zachowam jego tkanki, bo może uda się odwrócić bezpłodność Yennefer.

To ja mam odwrotnie :P. Jak siadam po paru tygodniach, znowu muszę się przyzwyczaić do gałki na padzie. Jak się jest w rytmie, to jakoś automatyzmy lepiej działają.

Warto zauważyć, że dzisiejszy dubbing w grach to już nie ta sama klasa, co dawniej w Gothicach, BG, Tormentcie czy NNW. Mam dziwne wrażenie, że od paru lat poziom dubbingu cholernie się stoczył. Jakby komuś brakowało pomysłu, wyobraźni i trafnych decyzji do nazwisk.

Prawdziwy gracz nie śpi. Prawdziwy gracz gra.