Sandro

Można jakoś kontrolować poziom głosu głośnika w kontrolerze? Fajny bajer, ale niekoniecznie o 2 nad ranem.

Gdyby nie konkurs na gramie to nawet bym o tej książce nie wiedział. Spróbowałem coś napisać, ale w ostatnim akapicie mi się odwidziało i wszystko skasowałem, po czym nie licząc na szczęście, sam kupiłem książkę na Kindla. Dawno temu nic mnie tak nie wciągnęło. Kupowałem sobie duży kubek kawy na mieście, schodziłem do parku u stóp górującego nad miastem zamku i siedziałem na ławce całymi godzinami, czytając książkę Szmidta. Szkoda, że autor tak szybko urywa pierwszy wątek i rozpoczyna zupełnie inny, nie wracając już do poprzedniego. Szczególnie że zarówno ten pierwszy, jak i drugi, kończą się w taki sposób, że chciałoby się natychmiast sięgnąć po drugi tom, o którym ani widu, ani słychu. Później przeczytałem po "Apokalipsę Według Pana Jana" tego samego autora. Napisana w podobny sposób, wliczając w to brutalnie urwany wątek rozpoczynający całą historię. Całość nie wciągnęła mnie już do tego stopnia co "Łatwo Być Bogiem", a wręcz przynudzała, ale po jakimś czasie się rozkręciła. Jak na razie nie czytałem jeszcze ciekawszej książki o postapokalipsie w Polsce.

Na Filmwebie jest limit słów więc pozwolę sobie odpowiedzieć tutaj. Odnośnie mojej oceny filmy "Pod Mocnym Aniołem" - 6/10 (swoją drogą, to nie jest zła ocena. "Niezły" czyli z przewagą na plus) Podobnie jak nie podniecam się każdą wzmianką o nowym filmie Nolana, tak samo nie czuję panującej wszem i wobec miłości do Smarzowskiego. "Wesele" było całkiem niezłe, "Drogówka" też, ale trochę przynudzała. "Dom Zły" bardzo mi się spodobał, bo pojawiła się nagle ciekawa fabuła i normalny, logiczny i niepocięty z niejasnych powodów montaż. Oglądając "Pod Mocnym Aniołem" zacząłem dostrzegać powielane schematy z poprzednich filmów: zbędne sceny mające na celu chyba tylko obrzydzenie widza, irytujący montaż scen, nieśmieszne wstawki humorystyczne, które są tak suche i oklepane, że śmiało mogłyby się znaleźć w "Job czyli Ostatnia Szara Komórka" i średnio interesujące tło fabularne. Doceniam to, że Smarzowski ma swoich fanów, do których trafia jego praca, i którzy zapewne widzą w tym coś więcej niż losowy montaż scen pod tytułem "rzyganie pod siebie", ale ja tego nie kupuję. Brakuje mi w tym wszystkim czegoś, co by przyciągało widza. W "Domie Złym" się to udało, w całej reszcie - moim zdaniem, nie. Nie widziałem jeszcze "Róży", a mam wobec tego filmu spore oczekiwania więc może jeszcze zmienię zdanie o Smarzowskim. Póki co - wiele szumu o nic.

Musiałem do niej dorosnąć, bo podchodząc do niej w wieku 14-15 lat, nie przebrnąłem nawet przez prolog. Teraz połknąłem ją w mgnieniu oka i wiem, że będę do niej jeszcze wracał. Saga o wiedźminie robi się bardzo szybko niezwykle poważna i całkiem ciężka. Sezon Burz zauroczył mnie swoją sielanką, folklorem i ogólnie lekkostrawnym podejściem do tematu, niczym w tomach z opowiadaniami. Nie oczekiwałem początku nowej sagi tylko właśnie takiego lekkiego i humorystycznego Wiedźmina, jakiego wraz z postępem Sagi robi się coraz mniej. Jedyne co mnie odepchnęło to plejada deus ex machina na ostatnich stronach i totalnie zbędny, dodany bez ładu i składu oraz na siłę rozdział o sztormie, tudzież tsunami. Poza tym - miodzio :) Czytam tę książkę już drugi czy trzeci miesiąc i nie jestem nawet w połowie. Nie jest to lektura z gatunku lekkich, wywołuje mieszane uczucia i potrafi męczyć psychicznie przy dłuższych posiedzeniach. Dawkuję ją więc sobie i staram się co jakiś czas do niej wracać. Podoba mi się, ale myślałem że będzie ciekawsza.

To już nawet TVN mówiło o tym wczoraj w wieczornych Faktach.

Połowa z tych tytułów czeka u mnie w kolejce na przeczytanie, ale o jednej pozycji mogę coś powiedzieć. Z całej trylogii Diakowa, "W Mrok" uważam za zdecydowanie najlepszą część. Sama trylogia jakoś wybitnie specjalna nie jest, ale przyjemnie się ją czyta i nie męczy. Z pozostałymi książkami z Uniwersum bywa pod tym względem różnie. Nie czytałem jeszcze "Pitera" i "Dziedzictwa Przodków", ale z całej reszty podobała mi się też "Mrówańcza", choć wyraźnie brakuje tam kilku szlifów. I o ile po Uniwersum Metro 2033 sięgam częściej, o tyle bardziej satysfakcjonuje mnie poniekąd konkurencyjna seria Fabryki Słów. Fabryczna Zona jest może i uboższa i bazuje na martwej marce, ale jakoś bardziej mi odpowiadają tamte surowe i ciężkie klimaty. Taka "Ślepa Plama" Wiktora Noczkina to mały majstersztyk :) Akurat odświeżyłem sobie dzisiaj swojego gramsajta i napisałem małe podsumowanie roku pod względem przeczytanych książek. Co by nie odsyłać specjalnie na stronę, oto moje TOP5 książek przeczytanych w tym roku: 1. Blade Runner - Philip K. Dick 2. Moja Walka. Tom 1 - Karl Ove Knausgard 3. Sezon Burz - Andrzej Sapkowski 4. Piknik na Skraju Drogi - Arkadij i Borys Srugaccy 5. Ślepa Plama - Wiktor Noczkin Ewentualnie można jeszcze dodać kilka wyróżnień: Tortilla Flat - John Steinbeck; Mrówańcza - Rusłan Mielnikow; Lolita - Vladimir Nabokov (co prawda jeszcze nie przeczytałem do końca, no ale...)

Cóż, to zależy od rodzaju herbaty, ale głównym i chyba najczęstszym grzechem (zaraz po zalewaniu herbaty zielonej wrzątkiem) jest nieprzerywanie parzenia. Herbata powinna się parzyć do określonego momentu, w przypadku czarnej jest to około 3-5 minut. Po tym czasie powinno się odlać napar od fusów. Dlatego zalewanie herbaty w kubku, niczym kawę rozpuszczalną, nie jest trafionym pomysłem. Robi się ona przez to gorzka, cierpka i traci swoje właściwości, zarówno smakowe jak i pobudzające. Jeżeli ktoś chce przesiąść się z ekspresówek na herbatę sypaną to powinien na początek zainwestować chociażby w specjalne sitka do parzenia herbaty. Głównie chodzi jednak o to, aby herbata tobie smakowała więc jakkolwiek byś ją nie przyrządzał, jeżeli ci smakuje to robisz to dobrze :)

Przy odpalaniu konsoli parę godzin temu, wyskoczyło mi okienko z informacją o niedostępności serwerów PSN, czy coś w ten deseń. Nie zwróciłem na to uwagi, bo w multi gram bardzo sporadycznie, ale to może być jakaś wskazówka co do twojego problemu.

Moja koleżanka często bawi się soczewkami do oczu. Ma w swojej kolekcji czarne, które po założeniu na oczy robią z nich dwa ciemne otwory w oczodołach. Przynajmniej tak to wygląda... Wygoogluj sobie coś o czarnych soczewkach i porównaj czy to było to samo.

Owszem, Twinings to klasa sama w sobie. Jedna z lepszych marek dostępnych na rynku europejskim. Ta konkretna mieszanka to taka klasyczna herbata śniadaniowa, do tego najczęściej podawana z odrobiną mleka i cukru. Ciężko więc doszukiwać się w niej jakichś konkretnych smaków, aromatów czy bukietów. English Breakfast ma być mocna i cierpka aby mleko nie zabiło jej smaku, a jedynie go złagodziło. Odpowiednio zaparzona herbata sypana a ekspresówka to niebo i ziemia. Choć w tym przypadku faktycznie można mieć na początku problemy z wyłapaniem różnic. Tak jak wyżej: English Breakfast to z definicji prosta mieszanka do popijania posiłku. Mimo to, ciężko o lepszy start niż Twinings. Sam od nich zaczynałem i często wracam do tej marki :)

Ja czytam właśnie "Pana Mercedesa", ale odradzam. Przynajmniej na początek. Książka sama w sobie może i złą nie jest, ale to nie ten King do jakiego się przyzwyczaiłem. Ostatnia jego książka, która zrobiła na mnie bardzo dobre wrażenie to "Dallas ''63".

Są na sali jacyś czytelnicy Fabrycznej Zony? Książki Gołkowskiego nie powalają na kolana, ale czytam je z przyzwyczajenia, bo zawsze to jakiś powrót do Stalkerskich klimatów. Noczkina czytałem tylko "Ślepą Plamę" i bardzo spodobało mi się jego specyficzne poczucie humoru i ciekawa atmosfera książki. "Czerep Mutanta" stoi więc na półce i czeka na swoją kolej, podobnie z resztą jak i Bartek Biedrzycki. No i teraz pojawił się ten nieszczęsny "Łowca z Lasu"... Książka bazuje na grze Survarium, która do momentu premiery powieści kompletnie nic mi nie mówiła. Przeczytałbym to z ciekawości, ale nie chcę wydawać kasy w ciemno. Warto? Klimat gry kompletnie mnie nie interesuje. Bardziej ciekawi mnie czy książka broni się sama. Tak w ogóle to nie podoba mi się, że seria Fabryczna Zona idzie w ślady Uniwersum Metro 2033. Taśmowe wydawanie tytułów, jeden po drugim. Zamiast skupić się na wybraniu tych lepszych powieści, ktoś postawił na trzepanie książki za książką. Bo fani i tak kupią. Zarówno Insignis jak i Fabryka Słów mogłyby trochę zwolnić.

Na blogu SCS czytałem, że któryś patch wprowadza nowy wygląd salonów z ciężarówkami. Być może nowe pliki gryzą się z jakimś modem? Po którejś aktualizacji gra przestała wyświetlać u mnie jakiekolwiek zlecenia i mogłem sobie co najwyżej pojeździć samą ciężarówką po Europie. Skasowałem więc wszystkie mody, wgrałem ostatni "czysty" zapis przed modowaniem i do dzisiaj gram na gołej wersji, nie bawiąc się już w żadne mody.

Chyba pierwszy raz zdarza się coś takiego jak tematyczny event w ETS2. W skrócie: należy przejechać w grze dystans odpowiadający temu, jaki dzieli studio SCS i biegun północny, a w nagrodę dostanie się unikalne DLC z malowaniami do ciężarówek. Nagroda jest o tyle ciekawa, że tego DLC tym razem nie da się kupić osobno i można je zdobyć jedynie biorąc udział w evencie. A moim skromnym zdaniem, jest to chyba pierwszy zestaw malować, na które nie byłoby mi szkoda kasy, bo prezentuje się naprawdę świetnie. Fajna zabawa, podoba mi się jak SCS dba o swoją społeczność :) http://blog.scssoft.com/2014/12/scs-polar-express-holiday-event.html

Świat Lodu i Ognia - must have dla fanów książek. Przepiękne ilustracje, bogate opisy wydarzeń na przestrzeni całej historii Westeros i nie tylko, oraz całość stylizowana na księgę spisaną przez królewskiego maestra. To nie jest kolejny skok na kasę fanów tylko świetnie uzupełnienie całości. Bardzo, bardzo ciekawa pozycja dla dociekliwych fanów serii :)

Nie mam pojęcia o czym mówisz, ale to już samo w sobie brzmi intrygująco-genialnie :D Myślę, że powinienem czym prędzej kupić odświeżoną wersję gry!

Czy ktoś ma jakiś pomysł na to, w czym tak właściwie pomaga podnoszenie oraz opuszczanie jednej osi kół? Wpływa to jakoś na przyśpieszenie czy moc silnika? A może zmniejsza zużycie paliwa?

Co w zasadzie można by zinterpretować jako: Wii U to konsola dla dzieci, XOne to takie familijne nie wiadomo co, a PS4 to normalna konsola dla dorosłych graczy. Przepychanki i wojenki swoją drogą, a statystyki swoją. Tak, to jest ironia.

Walczyłem wczoraj cały wieczór z tym mailem aktywującym i nic. Dzisiaj rano, siedząc na przerwie w pracy i jedząc kanapkę, kliknąłem od niechcenia w link aktywacyjny na telefonie i w ułamku sekundy otrzymałem potwierdzenie weryfikacji. Grunt że się udało. Tak więc witam :) @Kafar Choć nie jestem graczem multiplayerowym, w miarę regularnie opłacałem od 6 czy 7 lat konto na XBL ze względu na inne korzyści, tak więc do dołączania do PSN nie trzeba mnie specjalnie namawiać :) Nie orientuję się jeszcze co, gdzie i jak, ale z czasem to wszystko pewnie ogarnę.

Ale mam nadzieję, że można też normalnie klawiszami je zmieniać? Wszelakie touchpady są dla mnie ciekawym bajerem, ale w praktyce okazują się tak samo praktyczne jak granie w Call of Duty na Wii.

Straciłem dokładnie £299, które nadal miałbym w portfelu gdybym nie kupił konsoli ;) Jednakże do PS4 przymierzałem się już od wielu miesięcy, czekając tylko na dogodną chwilę jak ta. A nawiązując jeszcze do GTAV - czy Rockstar wykorzystał w jakiś sposób touchpada w grze? Słyszałem już o kilku ciekawych rozwiązaniach z wbudowanym głośniczkiem w kontrolerze, ale nic o touchpadzie.

Stałem się dzisiaj dumnym posiadaczem PS4 :) Po latach spędzonych z X360, trochę się jeszcze w tym wszystkim gubię. Postanowiłem więc zacząć od podstaw czyli założenia sobie konta na PSN. Wszystko ładnie szło do momentu konieczności weryfikacji konta. Dostałem maila, klikam w link, ale strona ładuje się kilka minut i się rozkracza. Czy to jakiś znany chochlik, czy tylko ja mam jakiś problem? Nie mogę przez to dokończyć procesu zakładania konta :/

W UK szaleństwo też sięga zenitu. Sam udałem się po pracy do sklepu sieci GAME i kupiłem bundla PS4 + Driveclub + The Last of Us (digital download) za £299. Na co dzień sama konsola kosztuje £350. Doliczając do tego Driveclub i TLoU, zaoszczędziłem na tym ładne £140. Driveclub nie bardzo mnie interesuje więc prędzej czy później na pewno go sprzedam. Póki co, priorytetem jest nabycie GTAV :)

Nie ma gier idealnych technicznie. Żadna gra nie zasługuje pod tym względem na 100 punktów. Ale jeżeli przymknąć oko na pewne, nic nie przeszkadzające niedoróbki, GTA V jak mało który tytuł zasługuje na pełną skalę. To, jak jest dopracowana w najmniejszych szczegółach, ile jest tam do roboty nawet po ukończeniu gry i faktycznie ma się ochotę to robić, swoboda i otwartość świata. Nawet głupia i bezcelowa przejażdżka po mapie sprawa masę frajdy i praktycznie nie ma dnia aby nie spotkać jakiejś ciekawej sytuacji. Nie uważam się za jakiegoś wielkiego fana serii, ale zawsze z ogromną przyjemnością gram w każdą część GTA aż do ukazania się kolejnej odsłony. Dlatego w tym przypadku jestem w stanie zgodzić się z maksymalnymi notami recenzentów. Bo grafika, bugi, płynność i inne to jedno, a przyjemność z rozgrywki i siedzenie nad grą całymi miesiącami, jeśli nie latami, to drugie.

Tu mnie zaskoczyłeś, bo nie mam pojęcia. Ale skoro da się wystartować to czemu nie miałoby dać się i wylądować? :) Baza wojskowa. To chyba jedyne miejsce, z którego można ją sobie pożyczyć. Kiedyś była już mowa o tym, jak to zrobić, ale i YT jest pełen wideoporadników. Trochę trzeba się nagimnastykować, ale warto. Choćby po to aby ostrzelać zatłoczoną autostradę, albo startujące jumbojety :) Na mnie nigdy nie robił większego wrażenia. Fany gadżet, ale zabija ostatnie pozory realizmu w grze :P @Prince_Miki No nie wiem. Na pewno był inny, ale czy taki realistyczny? Samochody ślizgające się po ulicach jak poduszkowce, ciężarówki o zawieszeniu resoraków... Obydwa modele jazdy z początku mi się nie podobały, obydwa ostatecznie polubiłem. Karoseria w GTAV może i nie gniecie się tak, jak w GTAIV, ale za to przy poważniejszych stłuczkach można urwać koło albo wręcz od razu eksplodować. Kilka razy zdarzyło mi się wysadzić w powietrze inny samochód strzelając w bak z paliwem. W GTAIV takich rzeczy chyba nie było.