Don_Sosneone

> > @Silvaren - propsy, że pamiętasz Michaela Hoeniga. IMO Top 3 kompozytorów muzyki > do gier. > > Na równi z Soulem i Morganem. Zwłaszcza przereklamowanego Inona Zura wciąga nosem > (tak, > > nie lubię jego muzyki, jest taka obleśnie elfia - nie, żeby koleś nie miał dobrych > pomysłów > > - po prostu spycha je na dalszy plan i buduje mdły klimat). > Michael Hoenig jest dla mnie legendą za soundtrack do dwóch Baldurów. Ogólnie jak kiedyś > czytałem jego osiągnięcia to dość mocno był zaangażowany w działania muzyczne w Niemczech > za swej młodości. > > Zur skończył się na Kill ''Em All... a tak serio np. w Thron of Bhaal zrobił genialną > robotę, jeden z najlepszych soundtracków jakie słyszałem - zwłaszcza Bhaalspawn battle. > Podobnie kilka ścieżek - chociaż głównie miejskich ambientów Targowa w Icewind Dale II > i parę motywów bitewnych z Fallout 3 była naprawdę dobra. Ale jego dalsza kariera np. > w dwóch pierwszych Dragon Age - meh, Origins słabo, dwójka trochę lepiej, ale też dupy > nie urywa. To prawda, że to się akurat Zurowi udało, ale głównie dlatego, że było przedłużeniem idei Hoeniga (main theme z Throne of Bhaal to przecież turbo-wersja tego z pierwszych Baldurów). Mam natomiast nadzieję, że Feargus i spółka uśmiechną się do Hoeniga przy robieniu Pillarsów 2. Wyobrażacie sobie PoE z muzyką Hoeniga?

Moim zdaniem wciąż błąkają się po tym świecie legendy, nawet jeśli korpo-kataklizm wymiótł je na parę lat z rynku. Trochę jak u Stevena Eriksona w "Malazańskiej Księdze Poległych". Giną jedni bogowie, rodzą się kolejni, inni wychodzą z ukrycia i tak tworzy się nowy panteon. Pewnie, brakuje trochę odjechanych legend, jak Romero, którym był niczym gwiazda Rock''n''rolla, jeździł zarąbistym ferrari i wyrywał sekretarki, ale ci, którzy zostali, to wciąż świetni i charakterni twórcy. Może mają mniej fanów, ale za to pierońsko wiernych. Jak przytoczony wcześniej Chris Avellone, czy jego szef, Urquhart. Te nazwiska wciąż coś znaczą. @Silvaren - propsy, że pamiętasz Michaela Hoeniga. IMO Top 3 kompozytorów muzyki do gier. Na równi z Soulem i Morganem. Zwłaszcza przereklamowanego Inona Zura wciąga nosem (tak, nie lubię jego muzyki, jest taka obleśnie elfia - nie, żeby koleś nie miał dobrych pomysłów - po prostu spycha je na dalszy plan i buduje mdły klimat).

Ech, z Venomem jest ten problem, że sam wizerunek jest ikoniczny, ale charakter już nie - zmieniał się, jak rękawiczki, wraz z nosicielami. Bo i FLash jest fajny i Gargan jako półmózg dawał radę, ale tak naprawdę wszyskie najlepsze i traumatyczne schizy oraz tragizm postaci zawierał się w historiach z Eddiem Brockiem. Ale został rozdzielony. To nie Peter Parker, który ZAWSZE wraca do roli Spider-mana (może poza Ultimate... ale nie zdziwię się, jeśli w końcu i tam Peter nie powróci), choćby i zza grobu.

Szkoda, że olewają taką markę. UT/UT 2004/UT3 to dla mnie trójca święta FPSów. Takiej radochy ze strzelania, takiego czucia broni nie miałem nigdzie indziej.

Tak patrzę, że Ci, według których kobiety się nie nadają do informatyki/gier i coś tam coś tam, to chyba dostali ciężkie baty w FIFĘ od siostry. Młodszej.

A ja mu kibicuję. Koleś wraz ze swoją ekipą dał mi jednego z najlepszych FPSów wszechczasów i do dziś nie bawiłem się przy żadnym shooterze tak dobrze, jak przy pierwszym Unreal Tournament.

A wiadomo, ile zajmie przejście kampanii w Wasteland 2? Przepraszam za dwa posty pod rząd, myślałem, że tamten mi skasowało...

A wiecie może, jaka będzie ostateczna długość gry?

Wszystko spoko, tylko jakoś zaniepokoiła mnie kolorystyka. W DS 1 była mroczna, dużo czerni, zieleni, fioletów, szarości, mnóstwo cienia. DS 2 jest bardziej nasłonecznione, obawiam się, że będzie to różnica jak między Diablo 1/2 a Titan Questem. No, ale poza tym, zapowiada się miodnie.

W tym roku "Śmieszki" dostały dwie fajne produkcje - absolutnie porąbanego Deadpoola (może chwilami monotonny gameplay, ale cała oprawa, tona szalonego humoru - miodzio) i właśnie FC3 BD, które podobało mi się bardziej niż 3ka i 2ka razem wzięte.

Osom. Naprawdę osom. Brakuje mi tylko lepszej muzyki. Coś, co brzmiałoby jak stare, żywiołowe melodie od Hoeniga (Main theme do Baldur''s Gate 1 i 2). Niestety, pod względem muzyki, już NWN 2 było hm... nie spełniało moich muzycznych kryteriów. Cała reszta to cudeńko! Nawet animacje mi się podobają. Mogłyby być równie drewniane jak w Baldurach - też bym kupił.

Dom Aukcyjny jak Dom Aukcyjny. Z każdym kolejnym newsem rośnie moja nadzieja, że Diablo jeszcze wyjdzie na ludzi, tak jak jego tatuś. Wiecie, póki co zapierają się, że będzie tylko On-Line. Ale zapierali się też w przypadku Domu Aukcyjnego. W końcu i w tym wypadku zmiękną im rury.

Nie przesadzajmy z tą brzydotą żetonów. Btw, polecam wszystkim wypróbować Army Pack "Stalowa Policja". Rewelacyjna armia. Coś pomiędzy Bractwem Stali a Enklawą z Fallouta. Ciężkie, dobrze opancerzone, a jednocześnie bardzo dynamiczne jednostki. Świetna zabawa.

Grę zabiło też złagodzenie klimatu. To już był bardziej pokazowy mrok - mroczek wręcz, taki, żeby się sprzedał. Przechodząc pierwszy akt brakowało mi ciężkich czerni, szarości, krwistych zacieków i całego tego syfu. Spieprzono menusy. Świetnie wyglądały w 1 i 2 - wszystkie te przyciski przypominające kamienno-drewniane konstrukcje. Złocone zdobienia to do Baldura 2 (ale tam też było dużo mroku i zepsucia, pośród tego całego blasku Athkathli). Poza tym dochodziło jeszcze jedno. Diablo 1 i 2 miało brudną, ciężką, choć prostą historię o zepsuciu i beznadziejnej walce człowieka z Piekłem. Tu nie było dobrego rozwiązania, a bohater dnia poprzedniego stawał się największym koszmarem obecnego. To wszystko w DIII złagodzono. Estetykę, fabułę. No i nagle się okazało, że gra straciła sporo pazura i nie bardzo jest po co grać. AH to naprawdę najmniejszy problem z czysto in-game'owego punktu widzenia.

Baldur''s Gate... Do diabła, wakacje nastały. Chyba znowu zbiorę drużynę. Obok motywu z Indiany Jonesa to właśnie OST z Baldurów najbardziej kojarzy mi się z Przygodą przez duże P. Zresztą, przypomnijcie sobie sami: http://www.youtube.com/watch?v=ZP7vWiaxw7Y Specjalnie spędzałem w Menu głównym całe kwadranse i dopieszczałem postać, żeby jeszcze raz posłuchać tych cudownych nut. A Arcanum. Ech, to też było wielkie RPG. Do Baldura aż tak dużo mu nie brakowało. Mam nadzieje, że Wasteland 2, Shadowrun Returns, Project Eternity i Divinity: Original Sin przywrócą ten gatunek do łask. Z nowoczesnych RPGów tak naprawdę tylko Wiedźmin 2 mi podszedł.