Konkurs na premierę: wygraj egzemplarz książki "Przebudzenie Lewiatana"

[jakubcjusz 1]

Najlepszą książką SF jaką czytałem była niewątpliwie Bitwa o Ziemię L. Ron Hubbarda. Za jej jakością niech świadczy fakt, że niemal 1000 stron drobnym drukiem pochłonąłem w 5 dni (a na koniec i tak było mi mało). Są kosmici, są bitwy, jest wątek miłosny, świetnie naszkicowane postacie, są bankierzy (a jakże ;) ) i w zasadzie czytam ją właśnie po raz 4. Lektura obowiązkowa dla wszystkich miłośników SF!

[ScaredOfGhosts 0]

Equilibrium. Nie jest to ani pierwszy film, ani tym bardziej książka s-f z którymi miałem okazję się zetknąć, ale tę scenę pamiętam doskonale już prawie 10 lat:
https://www.youtube.com/watch?v=tH9y6UfDxpg
Myślę, że gdyby nie te kilka wersów to o filmie bym już dawno zapomniał, ale dzięki nim zarówno sama scena jak i cały obraz stają się niezwykle sugestywne. Świetnie pokazują ponadczasowość pragnień z jakimi mieliśmy, mamy i będziemy mieli do czynienia.
But I, being poor, have only my dreams :)

[CoolZyg 0]

Hyperion (a potem Upadek Hyperiona, Endymion i Trumf Endymiona) - Dana Simmonsa. Niezapomniane 4000 stron. Genialna wizja przyszlości, może nie zbyt innowacyjna lecz z pewnością bardzo interesująca. Niesamowicie opisani bohaterowie. Ciekawe umieszczenie poezji w uniwersum Simmonsa. Akcja która nie pozwala nam sie oderwać poki nie skonczymy czytać mimo ze jest juz 5 rana. Niesamowite opisy całkowicie odmiennych światów. Po prostu najlepsa saga SF jaka czytalem :)

[Sledziu92 0]

Definitywnie 451 stopni Fahrenheita Raya Bradbury''ego. Byłem pod wrażeniem jego antyutopijnej wizji świata, gdzie technologia i kolektyw, społeczeństwo niszczą, degenerują umysły i relacje międzyludzkie. Już w 1953 roku autor zauważył tendencje, które w pewnym stopniu rodzą się w naszym społeczeństwie - pogoń za sukcesem kosztem moralności, łatwe życie, kierowane przez media i technologię, upadek podstawowych wartości, które czynią człowieka...człowiekiem, po prostu. Nagonka na czytanie książek (palenie ich ;/!), klasyków literatury, które według totalitarnego systemu, mogą stanowić zagrożenie ścisłej hierarchii społecznej, bądź doprowadzić do narodzenia się indywidualności i samodzielnego myślenia w obywatelu - moim zdaniem jest to perspektywa dołująca i przygnębiająca o tyle, że już w latach 50 XX w. poruszono taki temat/dyskusję.

Nigdy nie zapomnę smutku, gdy dowiedziałem się co stało się z pewną osobą w tej książce, która poniosła konsekwencje chęci zabawy i amoralnego zachowania grupy.
Polecam, świetna książka, dająca do myślenia.

[Buachu 0]

Pierwszą książką sci-fi jaką przeczytałem był Limes Inferior. Byłem wtedy jeszcze w podstawówce i znudzony poprosiłem panią w bibliotece o jakąś ciekawą książke...i tym sposobem trafiło do moich dłoni dzieło Janusza A. Zajdla, które zmieniło mój pogląd na globalizacje i rozbudziło we mnie miłość do fantastyki. Przeczytałem w życiu wiele książek ale żadna nie wywarła takiego wpływu jak Limes Inferior przed kilkunastoma laty, który wciąż pozostał w mej pamięci.

[Aldinka18 0]

Mnie najbardziej zapadł w pamięć cykl Simmonsa o wojnie trojańskiej - "Ilion" oraz "Olimp". Naprawdę, jestem filologiem z wykształcenia, ale takiej parodii w życiu nie czytałam. Sama wizja postapokaliptycznych bogów, którzy odtwarzają na nowo wojnę trojańską, jest przezabawna. Dodajmy do tego Hockenberry''ego i jego podboje, różne narracje, Odyseusza, morawce i nowoczesną technologię, a otrzymamy jedyny w swoim rodzaju mix s-f i klasyki światowej literatury. Może nie czyta się tego jednym oddechem, ale warto sięgnąć, bo zabawa jest przednia.

[comep 0]

"STARCRAFT: Krucjata Liberty''ego".
Książka opowiadająca o przygodzie, znanych z kampanii Starcraft''a, Jima Raynora, Sary Kerrigan, Argturusa Mengsk''a i generała Duka, przedstawionej z perspektywy dziennikarza UNN. Danny Liberty, bo tak nazywa się główny bohater powieści, wyrusza na przygodę, która może zmienić losy całego Konfederackiego świata, napotykając po drodze straszliwych Zergów oraz tajemniczych Protossów .

Książka jest o tyle wspaniała, że nie dość, że nawiązuje do głównego wątku jednej z legendarnych gier, to jeszcze ukazuje go jako relację z perspektywy dziennikarza UNN, w sposób którego nie doświadczymy w grze.
Szczegółowe opisy miejsc, wydarzeń i przeżyć będących w nich ludzi nadają tej powieści wyjątkowy charakter. Charakter walki o przetrwanie.

[Revvan 0]

Seria Nekroskop i wizja przyszłości gatunku ludzkiego :)

[apo1 0]

Filmy Science - Fiction to moja wielka miłość. Szczerze mówiąc, wystarczy, że zobaczę statek kosmiczny na tle obcej planety i jestem wniebowzięta. Uwielbiam Obcego. Dzięki Ripley i załodze Nostromo pokochałam ten gatunek oraz serię. Znam ją na pamięć! :-) Pierwsza część ma już 34 lata, a ciężko się w niej doszukać czegokolwiek, co by na to wskazywało. To najlepszy dowód, że film wyprzedzał swoją epokę. Wciągnął mnie bez reszty, ma niesamowity klimat. Świetnie dobrano obsadę, a sam obcy to już czysty geniusz. Do tej pory nie widziałam lepszej wizji pozaziemskiej istoty.

[pit_87 0]

Dla mnie przełomowym filmem science - fiction który szczególnie utkwił mi w pamięci były Gwiezdne wrota Ronalda Emmericha. .Klimat filmu jak i podróże przez tytułowe wrota to coś do czego po dziś dzień lubie powracać.Zarówno ten film jak i saga Gwiezdnych Wojen sprawiły iż z wiekiem coraz bardziej cenię ten gatunek filmowy.

[NonShallPass 0]

Nie jestem pewien czy na pewno był to pierwszy film, ale ten pamiętam doskonale: Diuna Davida Lyncha. Oglądałem z ojcem jako mały szczawik i wielu rzeczy nie ogarniałem (zwłaszcza, że nie przeczytałem jeszcze książki). Ale ten ciężki, mroczny klimat zrobił na mnie piorunujące wrażenie. A jak na ekranie pojawił się Czerw to zbierałem szczękę z podłogi. Ach... szkoda, że dzieciństwo skończyło się tak dawno, teraz już nie tak łatwo wpaść w zachwyt.

[Mysurek 0]

Pierwszym filmem jaki utkwił mi w głowie to oczywiście Gwiezdne Wojny, część VI, oglądane po raz pierwszy na wielkim ekranie. Niespodziewany widok intra potrafi utkwić na zawsze w głowie, nie mogę się doczekać, kiedy wypuszczą do kin wersję w 3D dla IV,V i VI części. Przeżyłbym to jeszcze raz(niestety już bez tego szoku:3 ). Z książek przebrnąłem przez tonę opowiadań z serii o Sith''ach i ich dążeniu do władzy^^ "Trylogia Awatarów" też w miarę wciągnęła, choć im dalej czytałem tym gorzej rozwijała się akcja :P

[Anonim_01573ead9e6fe07f4ba9b70a3399f0901eaae6d08ad5bb46502e29dd85316c13 0]

Pierwsza powieść SF, która utkwiła mi w pamięci to "Bajki robotów" S. Lem - będąc 10 latkiem wybrałem sobie z półki ojca książeczkę. Niesamowite przygody jakie spotkały dwóch wynalazców i zagadnienia robotyki oraz - jak po kilku latach było mi dane zrozumieć - zagadnienia egzystencjonalne i moralne ludzkości stawiają tę pozycję w czołówce. Do dziś gdy spoglądam na półkę z książkami i zauważam "Bajki robotów" to wraca wspomnienie dzieciństwa, budowania wyobraźni. Pozycja ta była dopiero wstępem.

[Fang 1]

Ciężki wybór ale chyba jednak Gwiezdne Wojny IV-VI. Miałem jakieś pięć lat i będąc z mamą u sąsiadki zobaczyłem kasetę (link dla młodszego pokolenia http://pl.wikipedia.org/wiki/Kaseta_VHS :D) z taką fajną kolorową okładką były na niej jakieś śmieszne potworki, robociki, i inne tego typu rzeczy. Pomyślałem coś w stylu że to pewnie jakaś bajka więc mama pożyczyła żebym obejrzał sobie w domu. Z pierwszego oglądania zapamiętałem tylko że bardzo podobały mi się walki na miecze świetlne i "bardzo krwawą" scenę z rancor-em (przypominam miałem 5 lat więc to był dla mnie straszny widok). Dopiero po kilku latach jak już byłem starszy i obejrzałem Gwiezdne Wojny ponownie bardziej doceniłem jak dobra to trylogia. Mimo wszystko już po obejrzeniu jej pierwszy raz jako dziecko podświadomie wiedziałem że to właśnie są moje klimaty i właściwie aż do teraz s-f (space opera i cyberpunk w szczególności) to moje ulubione gatunki.

PS. "Prosimy, abyście opisali w komentarzu Waszą pierwszą powieść lub film science-fiction, który utkwił Wam najmocniej w pamięci." Kurcze serwis o grach a niemożna opisać pierwszej gry w tych klimatach jaką się pamięta? Aż dziwne ;)

[Debiutancki 0]

"Lem jest fantastą. Pisze, że przybysze są zieloni..." głoszą słowa pewnej piosenki o zmarłym autorze, ale w powieści, która wywarła na mnie największe wrażenie, Lem ledwie wspomnia o obcej cywilizacji, choć to nadal twarde SF. W "Niezwyciężonym" - bo o nim mowa - Lem, wymyślając i przedstawiając zjawisko martwej ewolucji, sprawia, że wizje opisywane w dzisiejszych dziełach fantastyki naukowej wydają się wtórne i mało oryginalne, natomiast obraz walki wszechmocnego Cyklopa - najdoskonalszego autobota stworzonego ludzką reką - z czarną chmurą prymitywnych nanomaszyn zwyczajnie... zmiażdżył moje suty (uczcie się zagraniczni autorzy!). Lecz efektywne sceny bitewne i genialne przewidywanie przyszłości właściwe futurologowi, to nie wszystko. W powieści, jak to zwykle u Lema, kryją się pokłady głębszych zagadnień, które już tak oczywiste nie są. Jakie to zagadnienia? I jaka jest na nie odpowiedź? Tego nie zdradzam, by każdy, kto jeszcze nie czytał, mógł dojść do własnych wniosków.

btw. Ciekawostka: Lema, przez mnogość stylów pisarskich i szeroką tematykę dzieł, uważano za prowokację komunistów, za którą kryć się miała grupa pisarzy działających na zlecenie partii komunistycznej. P. K. Dick (którego zdaje się niektórzy tu wspominali) złożył nawet w tej sprawie donos do FBI...

[Debiutancki 0]

Dodam jeszcze, że chciałbym sprawdzić, czy to, co swego czasu sądził Lem o twórcach SF zza oceanu (w skrócie, że ich twórczość jest bardzo płytka) sprawdza się także dziś, prawie pół wieku później.
Strasznie się na tę książkę napaliłem :D bo lubię fantastykę Martina i mam nadzieję, że można ufać jego "znakowi jakości" nawet w wypadku science fiction.

[Rag86 0]

Może nie była pierwsza ale w pamięci utkwiła na amen. ''Hyperion'' Dana Simmonsa. Książka wybitna i mimo, że faktycznie jest to SF, to jednak wymyka się ścisłej kwalifikacji - zbyt wielka w niej różnorodność treści.
Dawno nie miałem takich problemów z wypowiedzeniem się, ale aż ciężko coś zacząć, kiedy wie się, że trzeba opisać Hyperiona. Jest to książka zbyt obszerna, zbyt dużo w niej treści, by streścić to w dwóch lub trzech zdaniach.
Owszem, można napisać, że jest to opowieść o grupie 7 pielgrzymów, którzy przez cała książkę próbują dostać się do ''grobowców czasu'', w których przebywa legendarny potwór - Chyżwar, który byćmoże zna metodę na to, by ludzkość nie uległa zagładzie. U kresu podróży każdy będzie mógł wypowiedzieć życzenie, wysłuchany zostanie jednak tylko jeden - reszta umrze. Po drodze, każdy z pielgrzymów opowiada ''swoją historię'', o tym co i w jaki sposób łączy go z Hyperionem (planeta, na której znajdują się grobowce czasu) i Chyżwarem.
Hyperion to piękna opowieść z całym mnóstwem wspaniałych, głębokich postaci i Chyżwarem - dawno żadna postać nie budziła takiej grozy.
I przyznam się, że po wysłuchaniu opowieści Lenara Hoyta myślałem, że lepiej być nie może. Nic bardziej mylnego! Tę książkę po prostu się pochłania!

[grzesiek9229 0]

Czy Back to the Future jest ScFi? Chyba jo xD
Jest to dla mnie geniusz kina, i smak dzieciństwa. Poprostu będąc bachorem nie mogłem się oderwać od całej serii i potrafiłem codziennie ogladać mój film nagrany na kasetach VHS :D. Soundtrack wymiata, jak i efekty specjalne ( jak na swój rok O.O). No i co tu nie może utkwić w pamięci jak część 2 i Hoverboardy czyli latające deski, samoprzymierzalne buty nike oraz............. DELOREAN!!!! Kocham ten samochód! Na dodatek pochwalę się, że jutro mam urodziny ale znajomi już wczoraj wręczyli mi miniaturę 1:24 Deloreana''a :D. Wiedzieli ze uwielbiam ten film ale nie byli pewni co do prezentu, co tu samochodzik dać? A ja mam taki sentyment do filmu z dzieciństwa, że lepszego prezentu dostać nie mogłem. Outatime!

[Merr123 0]

Moją pierwszą powieścią Sci-Fi, która zapadła mi w pamięć było Metro 2033(w sumie to Post-apo, ale myślę że podchodzi po fantastyka naukową). Książka która mnie wciągnęła od pierwszych stron i trzymała przy niej do ostatniej strony. Na początku świetny opis wojen, które toczą ze sobą ludzie w Moskiewskim metrze po wojnie atomowej - o samej wojnie , mimo iż książek z serii "Uniwersum Metro 2033" jest już pięć, a dwie są w drodze,wiadomo tyle że brała w niej udział Rosja. Na powierzchni po zagładzie cywilizacji zaczęły wykształcać się nowe formy życia - w metrze, formować sekty i frakcje. Frakcje komunistów i nazistów, sekty ludzi próbujących dokopać się do Australii oraz tzw. "wierzących w obserwatorów". A to wszystko dowiadujemy się przy pogawędce głównego bohatera książki - Artiema(ros. wymowa "Artjom") - i jego "towarzyszy broni" przy ognisku w północnym tunelu stacji WOGN (rosyjska nazwa: ВДНХ) - funkcjonując dzięki produkcji herbaty z grzybów oraz najbardziej wysuniętą zamieszkałą na północ stacją linii pomarańczowej. Czemu w północnym tunelu jest wystawiony posterunek mimo że za tym tunelem nie ma żadnej zamieszkałej stacji? Bo z tego tunelu nadchodzą ataki Czarnych - istot humanoidalnych, prących bezmyślnie w stronę stacji, niezważających na strzelające ciężkie karabiny maszynowe, stare dobre kałachy, oraz broń Made in Metro. A idąc tak, śpiewają swoją "Pieśń Śmierci". Jednego razu, złapano nawet jednego, ale ten nie jadł i nie pił i po paru dniach, bez wypowiedzenia nawet pisku, zmarł. Na stacje przybywa Hunter - łowca potworów, żyjący z tego. Znajomy opiekuna Artema - Sashy, który uratował małego Artem''a z stacji, zaatakowaną przez plagę szczurów, a za razem jest jedną z ważniejszą osobą w administracji stacji. Gdy Hunter dowiaduje się o problemie WOGN''u daje Artem''owi zadanie - jeśli nie wróci za 4 dni, Artem wyruszy do stacji Polis - kulturalnej i technicznej stolicy metra i tam będzie prosić o pomoc dla swojej stacji. Hunter nie wraca więc Artem musi wyruszyć w tą podróż. Wielokrotnie będzie musiał zmieniać swoje plany, żeby w końcu dotrzeć do Polis i... A to już będziecie musieli sami się dowiedzieć czytając tę książkę.
Najważniejsze jest to że książka pokazuje, kim naprawdę jest człowiek, obnaża jego prawdziwą naturę, a "Ewangelia Według Artema" dodawana do "Do Światła"(książki innego autora, ale cały czas w ramach projektu "Uniwersum Metro 2033"), tylko jeszcze bardziej utwierdza mnie w moim zdaniu. Książka jest bardzo dobrze napisana i od strony językowej(tłumaczenie), technicznej(wszystkie informacje nt. Metra, jak wody gruntowe itd. są prawdziwe), jak i napisana tzw. prze zemnie "językiem opisowo-wizualicyjnym-ciekawo-naukowym". Co to oznacza, już chyba każdy może sobie sam wywnioskować.
Moim zdaniem zarówno Metro 2033 i Dmitry Glukhovsky(polecam również świetny "Czas Zmierzchu") są wybitne, i na pewno zasługują na miano jedną z najlepszych powieści sci-fi oraz jednego z najlepszych pisarzy. Bo jak dla mnie Dmitry Glukhovsky nie jest Europejskim Stephen''em King''iem, bo jest po prostu lepszy.

[robcio19 0]

Moja przygoda z książkami pojawiła się stosunkowo niedawno bo jakieś pół roku temu.
Pierwszą książką jaka mi wpadła w ręce jest Metro 2033. Akcja powieści dzieje się w świecie po wojnie atomowej, podczas gdy na powierzchni rządzą mutanty a powietrze jest skażone radiacją, resztka niedobitków ludzkości stara się odbudować namiastkę dawnego świata w moskiewskim metrze. Głównym bohaterem jest Artem - chłopak któremu zostaje powierzona misja dostania się do Polis czyli stacji która jest ostatnim ludzkim miastem.