LotR - gra forumowa

[Aragloin 0]

Ostrzeżenia:
-tommyk27
-qba2
-Kolumb95
-BogSumerow
-krak2610
-fataem

A wszyscy za to samo- nie pisanie. Jeśli do końca lipca ktoś z ego grona nie napisze czegoś, to będzie drugie ostrzeżenie.

[Van_Yanek 0]

Dnia 22.07.2008 o 11:17, Aragloin napisał:

> [ Mhmm... to ja polece do tego MT, a potem się z wami jakoś spotkam xD ]
Jakiegoż MT?? Kto w ogóle jest z tobą w Rohanie? I pisz trochę więcej ;)

[ Minas Tirith ;pp... Z tego co wychodzi w Rohanie jestem sam, dlatego ide do was do Gondoru ;pp... Trzeba się trochę rozkręcić żeby pisać wiecej ]

[Aragloin 0]

Po trzech godzinach dotarli do przyczółku. Zastali tam bardzo zdenerwowanego Faramira. Aragloin podszedł do niego i powiedział:
- Panie Faramirze, przybywamy z posiłkami...Co prawda mało licznymi, ale myślę, że bardzo pożytecznymi.
- Jak się nazywasz, nieznajomy?
- Aj! Przepraszam, za brak kultury z mojej strony...Aragloin, syn Gloina, a to Arathan z Gondoru i Elhand Drighen, elf leśny z Lorien- kraju Pani Galadrieli.
- Hmm...Dziwna z was drużyna, a ja w gwoli ścisłości Faramir, syn Denethora II, Namiestnika Gondoru. Ciesze się z tego, że przybyliście. Jest dla was misja. Otóż trzeba zajść orków od tyłu i zabić pułkowika gadów. Ale będzie to bardzo trudne zadanie. nasz wywiad donosi, że w jego obózie wartę pełni około 50 orków i 5 trolli.
Elhand powiedział:
- Mój łuk jest twój. Pójdę na tą misję.
Arathan dopowiedział:
- Mój oręż także należy do ciebie, Panie Faramirze.
Aragloin odchrząknął:- Mój młot wgryzie tego robaczywego gada w ziemię!
Wojownicy rozmawiali jeszcze z Faramirem kilka minut...

[Ambroo 0]

Cała trójka siedział w przyczółku do wieczora. Każdy sam czyścił swą broń, i sprawdzał pancerz. Wiedzieli, że czeka ich ciężkie zadanie. Wejście do obozu, pełnego dzikich orków, zwłaszcza, gdy Nazgul czai się gdzieś w okolicy łatwe nie będzie. Jednak, gdy zapadł zmrok, wszyscy troje podnieśli się, i w milczeniu ruszyli na misję. Każdy teraz zastanawiał się, czy dobrze zrobił. Każdy starał się uciec chociaż myślami od obozu orków.
Na przedzie szedł elf. W pewnym momencie Elhand, krzyknął szeptem:
- Padnij!
Padli wszyscy. Nie wiedząc co się dzieje, człowiek i krasnolud leżąc chwycili za broń. Spojrzeli w górę, słysząc uderzenie skrzydeł i przeraźliwy pisk. To Nazgul oddalał się na wschód. "Czyli jednego wroga mniej'' - ta myśl pokrzepiła wszystkich. Wstali i ruszyli dalej. Niestety po chwili znów musieli stanąć.
- Co widzą oczy elfa, Elhandzie? - spytał Arathan.
- Obóz, niewielu orków. Na naszej drodze stoi siedmiu reszta jest bardziej na północ.
- Jak są uzrojeni przyjacielu? - spytał Aragloin.
- Ci przed nami mają miecze, reszty nie widzę.
- W takim razie musimy być szybcy i cisi - rzekł krasnolud - Ty strzelaj i zwab ich do siebie. My zaczaimy się i ich wyrżniemy! Arathanie, schowajmy się za tymi krzakami.
Obaj weszli za krzaki, człowiek musiał kucnąć i podeszli do orków, pozostając w ukryciu. Tymczasem Elhand Drighen posłał dwie strzały trafiając jedną z bestii w plecy. Nim orkowie się spostrzegli, Arathan rozłupywał mieczem dwuręcznym głowę innego orka, a Aragloin miażdżył trzeciemu żebra młotem. Po chwili cała siódemka leżała martwa, w kałuży krwi. Arathan miał rozcięcie na klatce piersiowej, a krasnoludowi ciekła krew z głowy.

[Niewiernus 0]

Elhand pobiegł do swoich towarzyszy. Zauważył, że byli ranni i rzekł do nich:
- Dobrze się czujecie wasze obrażenia nie wyglądają najepiej,
- Trochę za mocno się zamachnąłem i trafił mnie gad- odpowiedział Aragloin,
- Wychodziło się z gorszych ran- rzekł Arathan,
Cała trojka szybko schowała ciała w krzaki i ruszyli dalej.Po krótkim czasie wędrówki Elhand powiedział:
- Widzę już dokładniej tą ich "bazę",
- Co dokładniej widzisz?- Rzekł Aragloin; Są przygotowani na przyjście kogoś czy sobie odpoczywają?,
- Wyglądają pewnych siebie i nieostrożnych, trole sobie smacznie śpią więc nie będzie z nimi kłopotów. Najgorzej będzie z dowódcą, obok niego jest dużo orków i jest w samym środku bazy,
- Pamiętajcie, jesteśmy na terenie wroga. Zawsze może nas czymś zaskoczyć, więc musimy być ostrożni- odparł Arathan.
I tak po jego słowach ruszyli do wewnątrz bazy, tak, aby nikt ich nie zauważył.

[Aragloin 0]

[Arathanie-Nazgule przybrały formę "latającą" pod koniec I tomu. A my jesteśmy parę miesięcy przed nimi xD]

Ruszyli tak cicho, jak tylko mogli. Elhand nie miał z tym problemów- w końcu jest leśnym elfem, lecz Aragloin- masywny krasnolud nie jest z zawodu thiefem i nadepnął na suche gałęzie.
- Ups- zaklnął pod nosem krasnolud- orkowie poruszyli się zaniepokojeni- Strraże! Zobaczie co ttto!!
-Moje strzały poczują za chwilę krew orków- rzekł gniewnie Elhand.
- I mój miecz!
Ruszyli z krzaków na nieco zdziwioną grupę plugastw wymyślonych przez Morgotha, pierwszego Władcy Ciemności.
- O krzywa!- krzyknął Aragloin- Ten robak walnął mnie w głowę! Pożałuje tego!- I ruszył z rykiem na ustach w gromadę 6 orków.

Po pięciu minutach nikt z orków nie przeżył. Ale okupili to stratami[ my].
Aragloin miał całą prawą nogę w krwii. Arathan przecietą głęboko rękę. Elhand był ogłuszony....

[Aragloin 0]

- Musimy się zbierać i ruszać dalej.- rzekł Arathan.- Wiem, że nasze obrażenia są dosyć poważne, ale jeśli to zostaniemy, wkrótce będą jeszcze bardziej poważne.
- Daj mi jeszcze 10 minut- odparł Elhand- Ciągle w głowie mi się bardzo kręci.
- Nie ma z was ktoś liści athelas? To by nas postawiło na nogi.- rzekł Aragloin
- Zdaje się, że ja mam parę listków- powiedział Elhand- Jak mogłem o tym zapomnieć?
Elf miał dziewięć listków, podzielili się po równo.
Po 10 minutach wygladali juz dużo lepiej.
- Od miejsca gdzie jest pułkownik orków dzili nas jeszcze chyba mila- rzekł Aragloin
- Poczekajcie chwilę. Musze jeszcze kołczan uzupełnić, bo mam pusty.
Gdy tylko Elhand zebrał około 50 strzał przyjaciele ruszyli ku przeznaczeniu...
I od razu zostali zaatakowani przez olbrzymiego trolla...

[Ambroo 0]

Bestia była ogromna na jakieś 9 łokci. W ręku trzymał drzewo improwizujące maczugę. Z pyska jechało mu stęchlizną.
- Kryć się! - krzyknął Arathan.
Elf pierwszy odskoczył do tyłu, na bezpieczną odległość i od razu napiął łuk. Arathan również umknął przed opadającą "maczugą". Niestety krasnolud, który przez swój karli wzrost nie mógł szybko uciekać, potknął się i uderzył twarzą o ziemię. Gdy obrócił się na plecy, maczuga już zmiotła go daleko.
- Aragloin! - krzyknęli równocześnie elf i człowiek.
Arathan skoczył na bestię, waleczny Elhand Drighen trafił strzałą trolla w czoło. Bestia zawyła. Arathan chcąc uniknąć losu krasnoluda, starał się podejśc do potwora tak by nie znaleźć się w zasięgu broni. Elf ponownie wystrzelił strzały trafiając bestię w kark. Arathan starał się wyminąć trolla, niestety potknął się. Padając miał świadomość tego co się zaraz stanie stanie. Leżąc na plecach widział unoszącą się w górę maczugę pochylonego, nad nim trolla. Wiedział co zaraz się stanie.
Jednak w tym momencie zza krzaków wyskoczył Aragloin krzycząc głośno:
- Do mnie ścierwo!
Troll obejrzał się na niego na ułamek sekundy, ale to wystarczyło. Arathan wbił swój dwuręczny miecz w pierś pochylonej nad nim bestii, po rękojeść. Bestia zawyła oszalała. Człowiek przetoczył się, byle dalej. A elf posłał dwie strzały, w odchylone gardło potwora. Krasnolud dokończył dzieła.

[Aragloin 0]

- Nic ci nie jest?- spytał Elhand
- Raczej nie, tylko siniaki bedą za parę godzin.- odpartł krasnolud
- Arathan a ty?- krzyknął elf
- Wszystko dobrze!
Pozbierali się po paru chwilach. Wtem Aragloin krzykął podniecony:
- Ej! Chodzźie! Chyba coś znalazłem dla nas ważnego.
Nie mylił się. Była to mapa obozu. Wszystkie drodi do obozu pułkownika.
- Musimy teraz skręcić w lewo, a poźniej, aby nikt nas nie zauważył, musimy się podkraść wsród drzew. A późneij droga prosta do tych plugastw.- rzekł zafascynowany Arathan.
- Ruszamy!- krzyknął Elhand
Skręcili w lewo, droga była kamienista. W powietrzu coś wisiało...

[Van_Yanek 0]

Loris w końcu dotarł do Minas Tirhit, wycięczony podjechał do bramy i krzyknął.
-Loris z Rohanu przybywa ! Otwórzcie wrota, ludzie Gondoru.
Wrota się otworzyły, a Loris zobaczył Białe Miasto. Od razu popędził swym koniem do stajni, gdy już dojechał zszedł z niego i bez zastanowienia ruszył w kierunku zamku. Wszedł przez wrota, podszedł do namiestnika i powiedział.
-Denethorze ! Rohan potrzebuje pomocy, złe istoty z białą ręką na pancerzu podbijają tereny.
Namiestnik spojrzał na Lorisa i wyszeptał.
-Gondor cały czas musi odpierać siły wroga, Sauron atakuje, próbuje przejąć Osgiliath, nie mamy sił by was wesprzeć.
Loris się zastanowił, i odpowiedział władcy.
-Czyż w takim razie nie mogę jakoś wesprzeć Gondoru ?
Denethor spuścił głowę i odpowiedział.
-Rusz do Faramira, znajduje się on w małym przytułku, nie daleko Osgiliath.
Loris schylił się i wyszedł, gdy był jednak już przy samym wyjściu usłyszał krzyk Denethora.
-Nie słyszałeś wieści o Boromirze ?
Loris znał prawdę, jednak by nie załamywać do końca Denethora odpowiedział.
-Nie, nic o ni, nie słyszałem.
Denethor pozwolił wyjść Lorisowi, ten bez zastanowienia ruszył do sklepu z bronią i wydał swoje 50 sztuk złota na brzydatne rzeczy. Poszedł do stajni myśląc "Pora trochę zapolować".

[Aragloin 0]

[ Boromir dopiero co wyruszył na Naradę u Elronda i juz zabity? Wieźcie pamiętajcie, że to się dzieje parę miesięcy przed wydarzeniami z pierwszego tomu Władcy Pierścieni!]

[Niewiernus 0]

Dnia 23.07.2008 o 14:41, Aragloin napisał:

[ Boromir dopiero co wyruszył na Naradę u Elronda i juz zabity? Wieźcie pamiętajcie,
że to się dzieje parę miesięcy przed wydarzeniami z pierwszego tomu Władcy Pierścieni!]

piszemy już teraz alternatywną historie jak widzę......

[Van_Yanek 0]

Dnia 23.07.2008 o 14:41, Aragloin napisał:

[ Boromir dopiero co wyruszył na Naradę u Elronda i juz zabity? Wieźcie pamiętajcie,
że to się dzieje parę miesięcy przed wydarzeniami z pierwszego tomu Władcy Pierścieni!]

[ Pozwólmy historii potoczyć się trochę inaczej ;)... Niech dzieję się według naszych gustów :P. A nie tak żeby wszystko było po myśli, w końcu zabawa tkwi w tym, żeby było troszeczkę emocji. Jeśli wszystko będzie się działo tak jak w książce to gdzie znajdziemy sens gry ? Pomóżmy trochę pierścieniowi trafić tam gdzie należy, co to za gra jeśli wiemy od początku co będzie się działo ;). Załóżmy że Boromir nie trafił nawet na naradę... co teraz się stanie ;) ? W tym rzecz drogi Aragloinie ;). ]

[Aragloin 0]

Trójka towarzyszy szła dalej tą kamienistą drogą. Powietrze było bardzo duszne, calisię spocili.
- O! Tu są te drzewa!- rzekł cicho Aragloin.- Idziemy.-dodał
Przekradali się przez drzewa. Ale czy to drzewa? Wyglądały bardzo dziwnie, tak jakby na nich patrzyły.
- Nie podoba mi się nastawienie tego lasku do nas- powiedział Elhand.
- Też to czuję- odparł Arathan
- Jak bedzie trzeba, to mój młot może obalić te drzewa- rzekł krasnolud.
W tym momencie drzewa jakby mruknęły.
- Słyszeliście ten pomruk?- powiedizał zaniepokojony Aragloin.
- Owszem.- odparł Arathan
Szli wśród drzew jeszcze parę chwil....

[Ambroo 0]

Gdy nagle coś chwyciło elfa za kostki i poderwało w górę. Wisiał do góry nogami. To był ent.
- Oooo..elf...elfy są dobre dla nas...elfy się nami opiekują....nie spotkałem żadnego od lat.....ale tamci wyglądają jak orkowie....a elf jest z nimi.....znaczy nie są przyjaciółmi...
- Nie, stój! - krzyknął błagalnie Elhand - My nie jesteśmy z orkami. Jesteśmy przyjaciółmi
- Przyjaciółmi? A co robicie w moim domu?
- Przybywamy z pomocą. Chcemy się pozbyć orków z tych ziem...
- A kto was o to prosił? Czujecie się lepsi?
- ALe przed chwilą mówiłeś, że nie lubisz tych plugastw.... - mruknął Aragloin
- Bo zbeszcześcili mój dom. Ale wam......co wy do nich macie?
- Wybijają nasz lud - krzyknął Arathan - Tak samo najeżdżają nasze ziemie!
- Hmmmm.....może to racja....hmm...nie wiem....ale na złych nie wyglądacie.....
Ent postawił elfa na ziemi. Krasnolud poprawił w dłoniach młot.
- Zostaw to okropne narzędzie - powiedział głośno ent
Krasnolud przestraszony nieco, opuścił broń.
- A więc ruszajcie dalej, ale nie tykajcie mych dzieci. Róbcie co chceci z orkami......to nie moja sprawa....
- Ale może mógłbyś pomóc... - powiedział Elhand
- Nie. To nie moja sprawa....a teraz idźcie już...jestem zmęczony....zmęczony...zmęczonyy... - i zamknął oczy zapadając w sen.
- Chodźmy szybko - powiedział krasnal - Lepiej się czuję w jaskiniach, najgorzej wśród drzew...
Ruszyli. Zmęczeni po kilku godzinach marszu wyszli z zagajnika. Ich oczom ukazał się niemały stos ciał. Ciał elfich, w zakrwawionych, niebiesko-zielonych płaszczach. Na samym czubku, w brzuch z jednego z elfów wbita była włócznia z czaszką na końcu.....

[Aragloin 0]

[ Ent niedaleko Osgiliath? Rzeczywiście teraz jest to alternatywna wersaj pełną gębą xD]

[Ambroo 0]

[będę aktywny dopiero 3 sierpnia więc proszę o pokierowanie postacią i ni wyrzucanie mnie z gry]

[Aragloin 0]

[ Zapamniętam ;)]

[Aragloin 0]

Po chwili zza stosu wyszedł duzy ork. I rzekł:
- Wy nie orki! Jeśli zaraz nie opuścicie tego miejsce, to posmakuję waszej krwii!- powiedział głośno orczyna.
- Prędzej zjem własny kał, niż mnie zabijesz!- odparł szyderczo Aragloin.
Ork nie czekał. Ruszył do ataku. A za nim co najmniej tuzin współplemińców.
- A niech to szlag!- zaklał głosno Arathan- Więcej ich matka nie miała!?
- Spokojnie, przyjacielu- powiedział bardzo spokojnie Elhand, po czym nałożył na cięciwę trzy strzały. Chwilę później wśród atakujących było o czterch mniej.
- Na króla Daina! Czegoś takeigo nie widziałem, jeszce nigdy!- rzekł zdumony Aragloin.
- Nie gadajmy, do atakuuu!!!- krzyknął Arathan.
Krasnolud rzucił młotem w jednego z nich. A właściwie w dwóch, bo siła uderzenia była tak duża, że zmiotał i zabiła pierwszego na miejscu. Drugi miał złamany kręgosłup.
- Już po tobie- rzekł kpiąco krasnal, wbijając jednacześnie młot w czaskę stwora.
Tymczasem walka już niemal ustała.
Elhand zdążył jeszcze raz wystrzelić- i zabić dwóch. Arathan rzucił się w środek orków, i wszystkich mocno zranił, wymachuyąc okręznie mieczem. Elhand zabił sztyletem jeszcze dwóch. A Aragloin zostawił sobie na deser przywódcę tej bandy.
- Bułka z masełkiem- rzekł uradowany zwycięstwem Aragloin.
- Ruszajmy dalej, nic się nikomu nie stało?
Jak widać nie...

[Aragloin 0]

Ruszyli, ku ostatniemu punktowi swojej misji.
- Jak myślicie, ile ich tam bedzie?- spytał Arathan
- W sam raz, aby mój młot miał wystarczająco czasu na pobawienie się z nimi- powiedział wesoło Aragloin
- He...- zaśmiał się nerwowo Arathan.
- Panowie, cisza!- powiedział szeptem Elhand.
Usłyszał warkot Nazgula. Leciał kilka kilometów nad i za nimi.
- Szybko! W krzaki!- krzyknął Elhand.
Ruszyli, i schowali się na czas. Bo nazgul leciał w ich kierunku.
Po kilku chwilach wstali, z nie najweselczymi minami.
- Co te łotry tu robią?- spytał sam siebie krasnolud.
Otrzymał odpowiedź od Elhanda.
- Osgiliath. Chyba szykują się do ostatecznego szturmu na Zniszczone Miasto.
- Chodźmy szybko, już widać szłasy tych pędraków!- rzekł Aragloin